Sociale woningbouw

COLUMN - Istie even fijn? Schiedam heeft zoveel sociale huurwoningen dat het er de komende tien jaar maar eenendertig hoeft bij te bouwen. Het is hier met de onderkant van de woningmarkt blijkbaar hartstikke tip top in orde. Wie zich inschrijft als woningzoekende is meteen aan de beurt. Wachttijden van jaren en nog eens jaren, zoals in de rest van Nederland, daar is geen sprake van. Er moeten slechts eenendertig woningen bij komen. Dat is het spreekwoordelijke kersje op de smakelijke taart van Schiedam woonstad.

Althans die indruk zou je kunnen krijgen als je de berichtgeving leest over de vergadering die de wethouders van woningbouw uit het Rijnmondgebied hebben gehouden. Zij verdeelden onderling het aantal sociale huurwoningen dat zij moesten bouwen. En daarbij keken zij er ook naar hoeveel van die woningen er al stonden. De Capelse en de Lansingerlandse gemeentebesturen hebben al die enge lagerbetaalden lang op een afstand weten te houden door voor hen zo weinig mogelijk ruimte te maken. Nu krijgen zij een hoog quotum opgelegd. De voormalige arbeidersstad Schiedam, waarvan de trots was Nieuwland en Groenoord met zijn betaalbare flats voor de arbeiders, heeft nog een behoorlijk aantal van zulke woningen op zijn grondgebied. Daarom hoeven 'wij' er 'maar' eenendertig bij te bouwen.

Met de daadwerkelijke vraag naar betaalbare woningen voor lager betaalden, voor jonge starters, voor stelletjes die eindelijk wel eens bij elkaar willen kruipen, heeft dat niets te maken. Mijn vader en moeder trouwden in 1948 voor de wet omdat ze zich dan als woningzoekenden konden inschrijven. Een jaar later pas stonden ze voor het altaar, wat voor hen het enige échte huwelijk was. Het duurde vervolgens zes jaar voor ze eindelijk in aanmerking kwamen voor een flat in Nieuwland. En daar was behalve al dat wachten de geboorte van mijn kleine broertje (wordt dit jaar ook al weer 64) niet vreemd aan.

Dat komt huidige woningzoekenden met een niet al te dikke beurs heel bekend voor. Het is weer net zo erg als na de oorlog.

In dat kader is het een beetje wrang om die wethouders te zien vergaderen en hoe ze dan op een bepaalde manier die sociale woningen als hete aardappels naar elkaar toeschuiven en hoe ze dan ongetwijfeld tevreden op hun stadskantoor zijn gearriveerd: zij hebben de aantallen toch maar mooi láág gehouden. Onze gemeente heet immers liever gesettelde jonge gezinnen welkom met een dubbel inkomen.

Het kost toch moeite om je in deze manier van denken thuis te voelen.