Portret van nieuwkomers

SCHIEDAM - Sonja de Weerdt kent veel mensen die zich recent in Schiedam hebben gevestigd, vaak vanuit een ver buitenland. Zij wil haar best doen om deze mensen kennis te laten maken met Schiedam, en doet ook moeite om Schiedam kennis te laten maken met deze mensen. Hieronder haar eerste interview met Alaa en Amani.

Beste Schiedammer,

Om een idee te krijgen wat mensen uit Syrië van ons land vinden, heb ik gepraat met een echtpaar dat daar vandaan komt. Dat was af en toe verrassend! Ik moet erbij zeggen dat ik ze heb aangemoedigd om eerlijk en kritisch te zijn. Dus je moet niet denken dat ze alleen maar kritiek hebben!

Ze heten Alaa (man) en Amani (vrouw) en zijn 37 en 35 jaar oud. Gevlucht uit Syrië omdat Alaa opgeroepen was voor het leger. Dat betekent in Syrië dat je tegen je eigen plaatsgenoten en vrienden moet vechten, ze doden als je dat bevolen wordt.

Alaa was in Syrië betonvlechter en had het toezicht over zijn afdeling. In Nederland werkte hij eerst bij een steigerbouwer en nu bij een bedrijf dat zonnepanelen plaatst.

Amani was onderwijzeres op een lagere school. Nu werkt ze niet, later wil ze wel iets gaan doen maar weet nog niet wat. Voor het onderwijs hier is haar Nederlands nog niet goed genoeg en ook zou ze eerst een opleiding moeten volgen.

Ze zijn vier jaar geleden in Schiedam komen wonen. De gemeente heeft hen aan een huis geholpen.

Het is een gezin met drie jonge kinderen, een meisje en twee jongens, waarvan eentje pasgeboren. Leuke kinderen, de oudsten zitten op de basisschool en op de kleuterschool, de jongste wilde eerst niet drinken, maar nu gaat het goed met hem. Ik heb het paar leren kennen omdat ik ze geholpen heb met de Nederlandse taal, toen ze aan het inburgeren waren.

Eerst het vraaggesprek met Amani:

- Hoe vond je het om in Schiedam te komen?
Amani: In het begin was het moeilijk. Ik moest aan alles wennen.

- Wat is er hier dan anders?
Amani: Nederlanders zijn aardig maar wel meer gesloten dan in Syrië en voorzichtig met contact maken. Het maken van vrienden is hier veel moeilijker dan in Syrië, daar groet je elkaar op straat en maakt gelijk een praatje. Als er iemand koffie wil komen drinken belt hij gewoon aan! Hier moet je altijd een afspraak maken. En mensen hebben minder tijd. De taal is ook een lastigheid. (hoewel beiden ingeburgerd zijn blijft het Nederlands moeilijk. Sonja) Er is hier veel aandacht voor de kinderen en dat is goed.

- Wat vind je van Schiedam?
Amani: Het is hier mooi en rustig. Het winkelcentrum is wel klein.

- Wat doe je de hele dag?
Amani: Behalve het huishouden? Ik help mijn dochtertje met lezen en rekenen. Het koken van Arabisch eten kost veel tijd, wel 2 uur. ’s Avonds gaan we vroeg naar bed en op zondag gaan we soms wandelen of naar de speeltuin.

- Wil je gaan werken?
Amani: Ja, zodra de kinderen groter zijn. We willen sparen voor later, want misschien willen de kinderen dan studeren.


Daarna het gesprek met Alaa:

- Wat dacht je toen je net in Nederland kwam?
Alaa: Ik vond Nederland een mooi land met mooie natuur. Het is hier netjes. En veilig! De mensen zijn aardig maar soms racistisch en ze zijn vriendelijk maar ze menen het niet altijd. Dat merk je dan later. In Syrië zijn ze anders, als ze je niet mogen, zeggen ze gewoon niks tegen je.
In het begin was het lastig om goed met de buren om te gaan. De kinderen maakten te veel lawaai volgens hen en je mag op zondag de was niet buiten hangen. Maar er is ook een aardige buurman die heeft zijn hulp aangeboden en hij speelt vaak met de kinderen.

- Hoe gaat het op je werk?
Alaa: Ik had eerst een baan met een 0-urencontract, dat was moeilijk. Ik kreeg alleen geld als ik gewerkt had. Nu gaat het goed in mijn nieuwe baan. Ik heb goede collega’s, daar kan ik goed mee opschieten.

- Hoe was dat in Syrië?
Alaa: In Syrië was het makkelijker om werk te vinden. Als je daar ervaring hebt kan je zo beginnen en aan het eind van de dag hoor je of je goed genoeg bent. Hier moet je overal diploma’s voor hebben.