COLUMN - Mensen met weinig vertrouwen in de beloftes van aannemers wisten het al: dat met die Hoekse Lijn wordt een eindeloos drama, voornamelijk gekenmerkt door loze beloftes. Het was al duidelijk na het eerste uitstel. Hier hadden ter zake niet deskundige bestuurders een al te optimistisch contract gesloten met de laagste inschrijvers op een aanbestedingsprocedure waarin de verkeerde voorwaarden waren gesteld. Het resultaat: er komen budgetoverschrijdingen van. De boel loopt vast. Er volgt een eindeloze reeks plausibele en minder plausibele excuses. De ene misser roept de andere op, de ene noodoplossing veroorzaakt elders weer een probleem. Ondertussen leert de ervaring dat overheidsopdrachten en de aanschaf van software een noodlottige combinatie zijn. Zo ook hier. Alles is in orde behalve de veiligheidssoftware, beweert de verantwoordelijk wethouder in zijn jongste jobstijding. Die komt te laat en als hij in november arriveert moeten wij maar zien of die doet wat ervan verlangd wordt of dat ze beantwoordt aan de eisen van de controlerende instantie die het sein veilig moet geven zodat de lijn in werking kan worden gesteld.
De verantwoordelijk wethouder troost zich met de gedachte dat hij de opdrachtnemers van de lijn een schadevergoeding kan laten betalen, maar daar kopen de echte slachtoffers van de lijn niets voor. Dat zijn de mensen die voor hun werk of hun sociale contacten afhankelijk zijn van een behoorlijke railverbinding tussen Hoek van Holland en Rotterdam. Dat zijn de strandondernemers van Hoek van Holland die hun prachtzomer voor een deel verziekt zagen door deze falende combinatie van overheid en bedrijfsleven.
Ik heb op deze plaats al eens opgeroepen tot een enquête, ondernomen door de gezamenlijke gemeenteraden. Dat moet zeker gebeuren om lessen te trekken voor de toekomst.
Maar het minste is gratis openbaar vervoer op alle busdiensten die momenteel de Hoekse Lijn vervangen. Voor zo lang als het duurt. Er is door de burgers al genoeg schade geleden.
