Is dat nou zo´n idioot idee?

COLUMN - De hele Rijnmond wordt getroffen door een rattenplaag. Bij mij in de buurt graven ze holen tegen de flats aan. Ook dringen ze door tot de kruipruimtes. Vaak zijn die onderling verbonden, wat de gehate knaagdieren uiteraard goed uitkomt. Twee jaar terug hadden ze zich bij mij ook onder de vloer van de benedenverdieping gevestigd. Ik belde de Irado die een deskundige plaagdierenbestrijder stuurde. Dat moet u ook doen als u last hebt van ratten. In Schiedam kost dat niks.

De plaagdierenbestrijder legde een langzaam werkend gif in mijn kruipruimte en maakte een afspraak voor de volgende week. ¨Hoe kun je nou zien, of de ratten weg zijn?¨, vroeg ik. ¨Dan blijft het gif liggen¨, antwoordde hij. Dat – bedacht ik mij achteraf – was het enig mogelijke antwoord. Het duurde zes weken voor het gif bleef liggen en zo raakte ik deze ongewenste inwoning kwijt.

Vers twee is natuurlijk of ze inmiddels niet terug zijn. Ratten worden steeds talrijker en ze eten zich een hartvervetting aan wat wij mensen voor ze laten staan in de valse overtuiging dat we bezig zijn lieve vogeltjes te voeren.

Ratten zijn volgens mij ook best lief. Vroeger had ik kennissen die altijd een witte rat op hun schouder meenamen. Dat was een echte kameraad. Die week nooit van hun zijde. Het was echte liefde en trouw. Dat kon je zo zien. Au fond zijn er weinig objectieve redenen om ratten te bestrijden, behalve dan dat ze hun uiterlijk niet mee hebben. Dat van die builenpest is natuurlijk wel een dingetje maar een beetje hygiëne en een gezond dieet doen wonderen. Wisten ze in de middeleeuwen niet. Weten wij nu wel.

Afgelopen vrijdagmiddag bedacht ik mij iets. Moeten we de ratten nu per se met gif bestrijden? Zijn er geen natuurlijke middelen? De laatste tijd – viel mij op – zie ik weinig zwerfkatten. Er zijn wel poezen aan de wandel op het veld achter mijn flat, maar die dragen allemaal een halsbandje en zij zien er niet uit of zij moeten werken voor de kost. In de tijd van mijn moeder was dat wel anders. In de struiken rond de Nieuwlandse flats wemelde het van de schaloze katten, zoals zij deze freelance roofdieren noemde.

Mijn moeder had een siamees en een heilige birmaan in huis, die zij met Shebah verwende. Maar ze ging speciaal naar de de Lidl om daar het goedkoopste kattenvoer te halen dat zij kon vinden. Dit liet zij dagelijks aan een touw vanaf het balkon neer, waar dan al een groot aantal zwerfkatten zat te wachten. Mijn moeder probeerde er steeds met kreten en armgebaren voor te zorgen dat de maaltijd eerlijk verdeeld werd maar daar kwam natuurlijk niets van terecht.

¨Katten eruit, ratten erin¨, dacht ik vrijdag ineens. Zouden de gemeente en al die vrijwilligers succes gehad hebben met hun campagnes om katten van straat te halen en te steriliseren? Hebben daarom de ratten vrij baan gekregen? Zou de slimste manier om ze de stad uit te krijgen niet de inzet zijn van gemeentelijke katten? Op Downing Street 10 in Londen, hebben ze ook een officiële muizenvanger. Hij heet Larry en heeft daar al verschillende bewindslieden mogen meemaken. Ook Boris Johnson is met hem ingenomen.

Zou het geen goed idee zijn om dat voorbeeld op grote schaal te volgen? Wij promoveren de zwerfkatten tot gemeentelijke muizenvangers. Of is dat nou een idioot idee?

Maak nader kennis met Larry in bijgaand filmpje.