Huizen Rembrandtlaan rusten weer op stevige fundamenten

SCHIEDAM - Een lang en voor de mensen in kwestie belangrijk project is vorige week afgerond. De woningen aan de Rembrandtlaan, nummers 11 tot en met 25, plus Jan Steenstraat 2 en 4, kunnen er weer een tijdje, zeg maar jaren, tegenaan; ze rusten weer op vertrouwenwekkende fundamenten. 

Het is al weer vijfenhalf jaar geleden dat de veertien woningen werden aangemerkt als zogenaamd ‘funderingsincident’. Actie was nodig wilden de woningen niet een heel ongewisse toekomst in zakken. Er was sprake van ‘negatieve kleef’, zo legt Raymond Roksn uit. Hij is directeur van aannemer Brefu die de problemen aanpakte. Geen paalrot, die bijvoorbeeld in Rotterdam veel problemen geeft, als gevolg van het droogvallen van heipalen. Bij negatieve kleef trekken de grondlagen rond de fundamenten deze naar beneden. Met verzakkingen tot gevolg.

Hans Amsterdam trok ook hard, aan een aanpak van de verzakkingen. Hij bracht samen met Mo Elkiki veel bewoners bij elkaar. Maar het eindresultaat, zoals ook te zien op onderstaande foto’s, heeft hij nooit voor ogen gekregen; hij overleed voor het project was afgerond.

Dat gebeurde onlangs, en vorige week werd gefeest, door de bewoners onderling, met mensen van het Servicepunt Woningverbetering, dat heeft geadviseerd in het proces, en mensen van Brefu aanwezig. Het was op donderdag, juist op het moment dat de weergoden besloten dat het tijd werd voor een onvervalste hoosbui. 

Het mocht de pret niet drukken. De buren zijn gaande het proces dicht naar elkaar toegegroeid. Na veel overleggen en veel zorgen. Tenslotte kostte het werk veel geld, ergens tussen de 75.000 en 95.000 euro per oorspronkelijke woning, dus voor de mensen met een boven-/benedenhuis het dubbele. Eer die hypotheken rond waren…

Maar de aanpak kwam er. Niet meer dan één bewoner van het blok in kwestie was tegen, maar ging toch mee in de aanpak om deze mogelijk te maken. De mannen van Brefu groeven de kelders, tot dan niet meer dan flinke kruipruimten, uit, sloegen nieuwe palen en stortten daarop een vloer en twee zijwanden, zodat er onder iedere woning een soort van bak ontstond. Op aandringen van de bewoners werden de oorspronkelijke plannen om zodoende een nieuwe ruimte van ongeveer 1,80 meter te realiseren, omgewerkt totdat er volwaardige ruimten van 2,20 meter hoog ontstond.

Dat is dus de grote winst van het hele project: van een kleine ruimte waar misschien een campinguitrusting of vriezer stond, kregen de huizen nu in feite een verdieping extra, een verdubbeling van het woonoppervlak voor de mensen in de benedenwoningen.

Het maakte de plannen wel weer duurder, net als de enorm gestegen materiaalkosten en de inflatie - er werd uiteindelijk een meerprijs van acht procent afgesproken. Ook de uitbouw die sommige bewoners lieten doen onder hun balkon aan de achterzijde, schroefde de prijs op. Maar zoals gezegd, alles naar zijn waarde.

Nog sterker: zonder dit project had Shanthy Nijs waarschijnlijk haar woning aan de Rembrandtlaan niet kunnen kopen. “De aanschafprijs was er natuurlijk naar, omdat dit project al liep en duidelijk was dat er flinke kosten gemaakt gingen worden.” Nijs beschikt over een aanschafhypotheek en een hypotheek waarmee de funderingsaanpak werd betaald, tegen een lage rente. “Op die manier werd het huis voor mij betaalbaar, met één hypotheek was dat nooit gelukt.” Ook de 2500 euro subsidie van de gemeente speelt hierin nog een kleine rol.

De deelname van alle bewoners was essentieel, omdat Brefu maar op één plek toegang had tot de kelders en - na een hoogwerker, graafmachine en heimachine over de huizen heen in de eerste kelder te hebben geplaatst - zich in feite een weg gegraven heeft van de ene kelder naar de andere. Daarom kon het niet zo zijn dat een van de bewoners niet mee zou doen. Buiten dat het natuurlijk bijna ondenkbaar is dat bepaalde huizen wel de verzakking teniet zouden doen, en anderen niet; dat zou op zichzelf in de toekomst ook al weer borg staan voor problemen.

Al met al zijn de bewoners blij. Zoals Judith van Beurden. Zij realiseerde een nieuwe badkamer in haar nieuwe kelderruimte, nou ja, souterrain, ook al omdat bleek dat de vloer van haar huidige badkamer jarenlang heeft gelekt en dus de houten vloer heeft aangetast. De bijgaande foto’s tonen de badkamer in aanleg, en de extra ruimte die zij verder ter beschikking kreeg. En die haar vertrouwde woning behalve stabieler, ook mooier maakt. 

En Hans Amsterdam, die vorige week donderdag herdacht werd door het ophangen van een tegeltje ter nagedachtenis aan zijn inspanningen, ‘zag’ dat het goed was.