Een Gunst, en veel Britse hartelijkheid, van Nicci French

SCHIEDAM - Een flink aantal Schiedamse facebookpagina's zullen vandaag een nieuwe profiel- of overzichtsfoto krijgen, of gewoon een leuke update.

"Ik nam er een van huis mee en een heb ik er net gekocht." "Voor moederdag." "Ik vraag om een groet aan mijn schoonzoon." "Ik stond hier vorige week ook al, maar was te vroeg." "Ik heb m'n eerste Nicci French meegenomen."

Vanmiddag stond er een lange rij met enthousiaste lezers voor Post Scriptum in het Hof van Spaland, lezers die afkwamen op de aankondiging dat Nicci French in Schiedam is. Of zijn. Want wie het nog niet weet: Nicci French staat voor een schrijversduo, een stel, bij de burgerlijke stand thuis in Engeland bekend als Nicci Gerrard en Sean French.

Ze 'doen' een paar daagjes Nederland, ter promotie van hun nieuwste thriller, 'De Gunst'. Geen van de lezers in de rij had het boek - voor zo ver bekend - al uit, dus een recensie is er nog niet te geven. Maar ongetwijfeld wordt het weer een kaskraker, ondertussen, in 25 jaar thrillerschrijven, gewoon, met zo'n beetje ieder jaar een boek, soms twee. 

Wat trekt de Schiedammers nu om in de rij te gaan staan voor een handtekening, behalve de leuke foto voor het nageslacht? Nu: het is toch extra bijzonder als je een boek weggeeft met daarin een handtekening, of zelfs een opdracht van 'Nicci en French', want in de meeste boeken komen twee handtekeningen te staan. Voor mensen die leden onder Corona, voor geliefden en jarigen, en voor moeders. Verder is er een goed verhaal te maken van het korte contact met de schrijvers, vanmiddag bij de borrel of vanavond bij de thee. En het is een dankbare herinnering. Aan die vele uren leesplezier die het stel heeft verschaft. Een boek wordt er extra bijzonder door, als de auteurs het zelf in handen hebben gehad. 

Voor de schrijvers zelf zijn deze sessies, hoe 'alledaags' ook voor Nicci French, toch altijd ook het moment om - naast een boost in hun verkopen - contact te leggen met de lezer, hoe vluchtig het contact ook, zo legt een dame van de uitgeverij uit. Zo'n beetje een minuutje hebben Gerrard en French nodig om een klant van de boekwinkel blij weer op huis aan te laten gaan. 

Maar zij zien ook dat hun boeken gelezen worden door zo'n beetje een doorsnee van de samenleving. Meer vrouwen dan mannen vanmiddag in Post Scriptum, maar dat is wel een beetje de gulden regel, vertelt de uitgeefdame die het stel begeleidt - 'dit is onze laatste afspraak vandaag, na Barendrecht eerder vandaag'. Jonger en wat ouder, duidelijk gesofisticeerd en ook volkser, een waarschijnlijke veellezer en iemand die nog niet zo veel stappen in de boekwinkel heeft liggen. 

Post Scriptum is er duidelijk blij mee. De komst van het paar stond al eerder op de rol, maar Corona hè. Op een zonnige vrijdagmiddag veel trouwe en minder trouwe klanten over de vloer is altijd fijn natuurlijk, goed voor de band met het publiek. En een paar tientallen boeken gaan er zeker langs de kassa, deze middag. Plus natuurlijk de boeken die de komende weken gaan volgen, na de verhalen van het vijftig-, zestigtal mensen dat Nicci French vandaag begroette.

De Gunst is een paar weken uit in Nederland, maar ligt in de taal waarin het geschreven is, het Engels allicht, nog op de plank. Er is een traditie gegroeid om de boeken eerst in het Nederlands uit te geven, juist omdat het Nederlandse publiek ook in staat is - en dat ook doet - het boek in het Engels te kopen. Zo werken levert waardevolle info voor de uitgeverij op, en is ook een stimulans - aldus de dame - voor het Nederlandse uitgeverij- en boekenbedrijf.