Categorieën

Service

De armen wordt een bontjas niet gegund

De armen wordt een bontjas niet gegund
Winkelen

De armen wordt een bontjas niet gegund

  • Han van der Horst
  • 27-11-2022
  • Winkelen
De armen wordt een bontjas niet gegund

Foto: Wikimedia Commons


COLUMN - De kledingbank deelt mee dat giften met bont of exotisch leer (slangen- en krokodillenleer zonder twijfel) voortaan zullen worden geweigerd. De vrijwilligers bestrijden daarmee tegelijkertijd de armoede en het dierenleed, beweren ze zelf.

Hier vallen wel een paar kanttekeningen bij te plaatsen. 

Aan het begin van de jaren vijftig had mijn opa een topbaan. Hij was walhofmeester. Dit betekende dat hij een belangrijke rol speelde bij de bevoorrading van zeeschepen. Hij werkte voor de roemruchte en onvergetelijke Verenigde Nederlandse Scheepvaartmaatschappij (VNS). 

Opa vertrok elke ochtend in driedelig kostuum met een hoed op naar Rotterdam. Daar overheen droeg hij wat hij een 'overjas' noemde en beschermde zijn voeten met 'overschoenen'. Opa noemde in zijn verhalen geheimzinnige namen als 'Caland West' en de 'Old Dutch'. Nu begrijp ik dat hij daar veel zakenlunches en -diners moet hebben gehad. 

Hij rookte Amerikaanse sigaretten uit blikjes van vijftig stuks, North State naar ik meen. Zijn horloge kwam eveneens uit Amerika. Ja, opa zat er warmpjes bij. Dit gunde hij ook aan zijn echtgenote en zo kreeg zij van hem een echte bontjas. Daar kon je toen nog mee over straat. Ome Nes en tante Mien (zoals de rest van de familie hen noemde) waren een spectaculair paar als zij samen de Liduinastraat af schreden. Daar gingen de walhofmeester en zijn gade, haast net zo deftig als meneer Datema van de villa aan de overkant.

Mensen waren toen jaloers op een bontjas. Hier en daar vond je winkels met het opschrift 'bontwerker', bijvoorbeeld op de Burg. Meineszlaan 89 in Rotterdam-West. Daar zat A.J. de Lignie: repareren en moderniseren van bontmantels. Hij had ook vossen en colliers. De mooiste winkel voor bontmantels en alles wat daarbij kwam kijken was de zaak van Pim Nachtegall op de Lijnbaan.

En nu dan is bont in de ban. Zelfs de kledingbank wil het niet meer hebben. En waarschijnlijk zullen vele klanten een vos of bontmanteltje links laten liggen.

Ik kijk eens naar mijn leren schoenen. Hoeveel dierenleed ligt daaraan ten grondslag?  Zouden de beesten die hun leven geofferd hebben voor mijn droge voeten een beter leven hebben geleid dan nertsen? Wat is het verschil tussen het eten van vlees en het dragen van een vacht?

Laat de mensen toch zelf uitmaken wat voor kleren zij willen dragen. Ook als ze weinig geld hebben, zijn ze zeer wel tot zelfstandig nadenken in staat. 

Ik kwam heel lang geleden – een halve eeuw misschien – een rijke vent tegen in een openhangende regenjas. Ik zag dat die van binnen helemaal met bont gevoerd was.

Ik kan het niet helpen. Ik vond dat sjiek. En ik blijf dat vinden.