Zakmessen hysterie

COLUMN - Leden van scouting hebben een positieve instelling. Ze leren als welpen en gidsen al dat een glas altijd half vol is en nooit half leeg. Zij hebben eerbied voor koning en vaderland. In een grijs verleden manifesteerden zij zich eenmaal per jaar met de actie 'een heitje voor een karweitje'. Heitje is een oud woord voor kwartje. Daarvoor pompten ze je fietsbanden op, ze poetsten je schoenen of ze zeemden je ramen. De opbrengst was voor de kas. Voor het overige heeft scouting veel te maken met kamperen onder redelijk primitieve omstandigheden.

Scout betekent eigenlijk verkenner. De wereldwijde beweging is in het leven geroepen door de Engelse generaal Lord Baden Powell, die een belangrijke rol speelde in de Zuid-Afrikaanse Boerenoorlog van 1900 of daaromtrent. Die had bepaalde guerrilla-achtige kenmerken. Kunnen overleven in het open veld was belangrijk. Die vaardigheid maakte Baden Powell tot kernstuk van zijn jeugdbeweging die wereldwijd enorm aansloeg, ook in Nederland. De namen van de verschillende hogere functies binnen de beweging – baas, oubaas, hopman – zijn bij ons ontleend aan de taal van de Afrikaner boeren, die het de Engelsen destijds nog knap lastig maakten en Baden Powell langdurig belegerden.

Je kunt die gezagsgetrouwe, positieve levensinstelling merken aan de manier waarop Zoë Melief van Scouting Schiedam in een interview met Schie TV reageert op een plan van de nationale overheid om het bezit van zakmessen te verbieden. Dat is een nogal essentieel element als je het spel van verkennen wilt spelen en met zijn allen in het bos kampeert en pannenkoeken wil bakken op een zelf gebouwd takkenvuurtje. Zonder zakmes kun je het dan wel schudden. Zoë hoopt nu dat voor scouting een uitzondering wordt gemaakt. Ze kan zich zo´n verbod goed voorstellen, dat wel. Ze vindt een zakmes ook een gevaarlijk instrument in de handen van onbevoegden. Zou je het zo kunnen organiseren dat de scouts hun zakmes alleen onder toezicht van volwassenen mogen gebruiken?

Het is nu toch zeker een halve eeuw geleden dat ik afscheid nam van de roemruchte Jan van Hoof Stam, zaliger nagedachtenis. Er is geen reden meer voor omzichtigheid. Bovendien zaten we toen in het begin van de jaren zeventig. Gezagsgetrouwheid had de stam van zich afgeschud. Vandaar het volgende.

Duizenden Schiedammers lopen met een zakmes rond, een echte Zwitserse Victorinox of een replica daarvan. Ze gebruiken dat om een fles te ontkurken, om een touwtje door te snijden of een verpakking open te maken, om een appel te schillen. Ze gebruiken het schaartje. Ze maken er hun nagels mee schoon. Het is hysterische waanzin om het bezit van zo´n nuttig instrument te verbieden. En je helpt er een hele jeugdbeweging mee om zeep, zo stelt de brave Zoë Melief, die haar achternaam niet ten onrechte draagt, met redenen omkleed vast. Dit is onzin. Dit is flauwekul. Dit slaat nergens op. Dit is een schijnvertoning om het publiek wijs te maken dat je als overheid bovenop de veiligheid zit.

Kapmessen, Arkansas tandenstokers, Bowiemessen, knipmessen, vlindermessen, dat zijn wapens met een dodelijke werking. Die zijn al verboden. Daar krijg je al een douw voor. Als je er mee wordt betrapt natuurlijk. Met dat betrappen valt het tegen.

Politie en boa´s zijn met te weinigen om de gevaarlijke messen uit de samenleving te halen. Vandaar dat je steeds leest over steekpartijen.

Natuurlijk komen brave burgers wel eens met een vertegenwoordiger van de prinsemarij in aanraking. Dan kunnen ze nu behalve op het vergeten van een identiteitsbewijs ook nog worden aangepakt op dat zakmesje waar ze al decennia mee rondlopen. Eigen schuld dikke bult. Wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten. Veiligheid voor alles opa, even aftikken.

Grijnzend fietst het lid van de jeugdbende met zijn Bowiemes voorbij.