Wat we nodig hebben: meer liefde

COLUMN - Gisterochtend zat ik in de kerk. Mijn zus vroeg me mee te gaan, met Pinksteren, dat is een bijzonder feest. Het vuur van de Geest, wie wil dat nou niet.

Vrijdagavond was ik met een vriend naar het glasfabriekterrein, IDDF. Lekkere borrel op. Daar zong Danny Vera.

En ik werd getroffen door de gelijkenissen. Tussen de nummers riep Vera op, als een dominee bijna, om lief te hebben. Hij zei ongeveer het volgende: “We zijn hier maar voor één reden, en dat is niet de gratis jenever backstage. Ik ben hier eigenlijk ook niet om muziek te maken." Vera vroeg zich al langer af wat er nou mis is in de maatschappij. "Nou, ik ben er achter gekomen. Er is te weinig liefde. Te weinig liefde voor je partner, voor de mensen die je niet kent. Te weinig liefde voor de medemens, gewoon te weinig liefde op deze planeet.” Helder toch. Ieder die maar een beetje nadenkt bij het nieuws dat zij of hij leest, de beelden op tv, die kan niet anders dan dat beamen. Als we wat meer van elkaar hielden, was er minder ellende.

Wat te doen? “Ik ben maar een boerenlul uit Middelburg”, zei Danny Vera. “Ik zou er graag wat aan willen veranderen. Maar dat gaat niet. Behalve aan jullie te vragen: als wij jullie nou wat liefde geven, geven jullie het dan terug aan ons? Dan geven wij het weer terug aan jullie. En ontstaat er hier op dit pleintje in Schiedam iets moois…”

Best wel eenvoudig eigenlijk. 

In de kerk begon de pastoor, een kleine pater uit India met de naam Melvin, ook over de liefde. Hij wenste ieder toe dat Pinksteren betekent dat de Geest nieuwe kracht geeft. Om het goede te doen en te zeggen. Op Pinksteren spraken de apostelen tot mensen vanuit allerlei landen en streken, en iedereen verstond ze. “Op de dag van Pinksteren spreken de leerlingen een taal die iedereen goed kan begrijpen”, zei Melvin. “De enige taal die iedereen kan begrijpen is de taal van de liefde.”

Nou, beste mensen, dat wou ik maar even zeggen, op een druilerige, maar ook mooie pinksterdag.