Thank God it’s Donna!

RECENSIE - En toen was de Queen of Disco ineens weer even terug. Donna Summer mag dan al een aantal jaar niet meer onder ons zijn, haar muziek is dat natuurlijk nog wel.

Zaterdagavond kon je daarvan genieten in het Wennekerpand. Musicalster Carolina Dijkhuizen en haar band brachten met de voorstelling 'Thank God it’s Donna' een ruim anderhalf uur durende ode aan de Amerikaanse discozangeres, die vooral in de jaren 70 en 80 hit na hit scoorde.

En dan kun je dus inderdaad anderhalf uur vullen met nummers die stuk voor stuk hoog in de hitparade gestaan hebben. Het publiek (gemiddeld vijftigers) keerde duidelijk terug in de tijd. Meezingen en dansen: het Wennerkerpand ging los!

Daarmee is ook direct een aspect van de huidige programmering in het Wennekerpand benoemd. Steeds vaker wordt de tribune in de grote zaal ingevouwen en kan het publiek staand (en dansend) meegenieten van het concert (en tussendoor ook even drinken halen aan de bar). Wat de voorstelling toch nog extra sfeer geeft.

Met Dijkhuizen staat trouwens een zangeres op het podium die qua uiterlijk en stem de herinnering aan Donna Summer levend houdt. En samen met de band had ze er ook duidelijk zin in. Vanaf het eerste tot het laatste nummer. Het enige nummer waarmee je een Donna Summer-avond kunt afsluiten: Last Dance!