Museum en Sint-Jacobs Gasthuis zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden

COLUMN - Als wethouder Marcel Bregman voor elk woord, de laatste week aan het Stedelijk Museum gewijd, een tientje krijgt, dan zit het met de financiering van de vernieuwbouw wel snor. Zo ongelooflijk veel is er gepraat over de problemen waarin het gebouw geraakt is – 'onverhoeds geraakt is', wou ik schrijven, maar dat getuigt natuurlijk van een denkfout. Het oude Sint-Jacobs Gasthuis stond al jaren lang te rotten. Alleen trok niemand de juiste conclusies uit dit proces.

En nou moet de raad ineens meer dan acht miljoen voteren om dit historische en voor de stad iconische gebouw te redden. Eigenlijk stonden onze volksvertegenwoordigers met de rug tegen de muur. Je kunt die tent moeilijk in laten storten. Je moet wel. Al was het alleen maar omdat het Stedelijk Museum vier euroton huur per jaar betaalt. Voor dat geld mag je een gebouw verwachten dat aan de eisen beantwoordt.

Nu en dan hoor je de suggestie om het museum dan maar elders onder te brengen. Bijvoorbeeld in de leegstaande bibliotheek op het Stadserf. Dat lijkt Andreas Rose van LOS wel een goed idee. Dat kan natuurlijk niet, want de oppervlakte daar is veel kleiner dan die van het Sint-Jacobs Gasthuis. Bovendien zijn het museum en dat beroemde monument onlosmakelijk met elkaar verbonden. Al sinds ver voor de oorlog het rariteitenkabinet van de kolonel Visser – kiem van de collectie – verhuisde van de Sint-Jorisdoelen naar de huidige locatie op de Hoogstraat.

Toch had de suggestie van Rose zijn praktische kanten. Het Stedelijk Museum moet een klein jaar dicht om de restauratie mogelijk te maken. Het wil zich daarom elders in de stad manifesteren. Die lege bibliotheek op het Stadserf is een mooie plek om tijdelijk naar uit te wijken.

Tijdelijk, want museum en Sint-Jacobs Gasthuis, dat is een eeneiige tweeling. Echt waar.