Bijzondere dingen in het Wennekerpand

COLUMN - Je kunt zeggen wat je wilt maar het Wennekerpand beantwoordt steeds preciezer aan de eisen die de grondleggers eraan stelden. De omgebouwde distilleerderij moest een veelzijdige hotspot worden voor kunst en cultuur, een plek voor alle liefhebbers niet alleen van schilderkunst of ballet maar ook van theater en film. En van alles wat daar tussendoor loopt of op enigerlei manier daarmee te maken heeft.

Dat dacht ik zaterdagmiddag nadat ik met nog een aantal mensen door Anne Rats en Koen Wouterse van de Stokerij naar een ruimte ergens achter in het gebouw was geleid om daar te zien waar kinderen toe in staat zijn als je hun talenten maar weet aan te boren én als je tegelijk maar niet voor ze op de hurken gaat zitten. Kinderen kunnen heel veel aan, bijvoorbeeld de Griekse tragedie Antigone die naar schatting 2600 jaar geleden zijn premiere beleefde in het klassieke Athene, in een heel andere tijd dus en in een heel andere samenleving dan de onze.

Een van de talrijke theatrale activiteiten waarmee Rats en Wouterse Schiedam verrijken is de jonge Stokerij, een soort school voor kinderen die aardigheid hebben in toneel. Afgelopen zaterdag werd met een aantal opvoeringen het seizoen afgesloten. Na de zomer komen de leerlingen weer terug om het beroemde toneelstuk Heksen van Roald Dahl in te studeren.

De mensen tussen wie ik naar die ruimte liep waren vooral trotse ouders die kwamen zien hoe hun kroost het ervan afbracht. Ze hadden allemaal best een moeilijke opdracht gekregen: zij moesten zelf thuis door hun ouders, hun grootouders, of hun ooms en tantes een spannend familieverhaal laten vertellen. Dat deelden zij nu met ons. Maar ze speelden een rol, niet zichzelf maar de persoon die hen dat verhaal had verteld. Dat deden ze prachtig. De verhalen waren vaak tragikomisch en vaak op het schrijnende af. Daarna voerden zij een klein stukje uit Antigone op, een zwaar stuk dat gaat over een jonge vrouw die haar dode broer wil begraven, wat de koning verboden heeft. Omdat hij hem een landverrader vindt, moet het lijk blijven rotten boven de grond. Voor de oude Grieken was dat het ergste wat je overkomen kon, want zonder een behoorlijke begrafenis van het stoffelijk overschot mocht de ziel het hiernamaals niet in.

Je kon aan de speelstijl zien dat voor ons kinderen van deze tijd stonden, heel erg van deze tijd, maar dat zij ook het grote drama dat Antigone als kind van haar tijd zesentwintighonderd jaar geleden moest doorleven, precies begrepen. Denk niet dat zulke inzichten kinderen zomaar aan komen waaien. Denk evenmin dat de problematiek te 'volwassen' voor hen is. Onderschat ze niet.

Zo kregen wij te zien hoe wezenlijk de bijdrage is die de Stokerij levert aan het succes van het Wennekerpand, hoe onmisbaar dit onderdeel is in het grote mozaïek van Schiedams culturele broedplaats.

Ik wou dat ik tegen zoiets was aangelopen toen ik een jaar of tien was. Maar ja, dat was 1958. Toen zaten we nog liedjes te zingen over een duizendpoot die zijn schoentjes moest aantrekken of over de heilige Maria.

Maar nu is het Antigone. En de dramatiek van je eigen familie.

Ja, er zit léven in dat Wennekerpand.