Murw van opspelende ouders

SCHIEDAM - Een half mensenleven ging zitten in voetbal, jeugdvoetbal, bij Excelsior'20. Remko Dijkmans was ruim 25 jaar als trainer, coördinator, scheidsrechter, kampleider en bestuurslid bij de jongste voetballers van de Schiedamse club betrokken. Maar het stopt er mee.

Dijkmans geeft in een kennisgeving op de site van de club van Thurlede zijn motieven om zijn vrijwilligersbestaan te staken. "Vele jaren heb ik met plezier en in samenwerking met andere vrijwilligers en ouders, kinderen hun hobby, voetbal, laten uitoefenen. In die ruim 25 jaar is er natuurlijk heel wat veranderd. Ik heb nooit veel moeite gehad om mezelf aan te passen, omdat de spelersgroep, de organisatie of zelfs veranderingen in de maatschappij daar om vroegen. Maar de laatste jaren worden er geen veranderingen meer van me gevraagd. Nee, er worden zaken bij me afgedwongen."

Dijkmans noemt concrete voorbeelden van opmerkingen die hij van ouders - en kinderen - te slikken krijgt:
- "Mijn kind moet hoger spelen of in ieder geval een kans krijgen."
- "Als ik niet in dat team mag spelen, stop ik ermee."
- "Vrijwilligerswerk, daar heb ik geen tijd voor, laat een ander dat lekker doen."
- "Excelsior'20 moet zorgen dat er een trainer voor mijn kind is."
- "Wij willen meer trainingsruimte."
- "Mijn kind heeft recht op een goede trainer."

De realiteitszin van de mensen die zulke eisen stellen is in de regel ver te zoeken, concludeert Dijkmans. Voor een vereniging is het niet haalbaar voor ieder team betaalde trainers aan te stellen. Ook de inschatting van de capaciteiten van eigen kinderen is vaak ver bezijden de realiteit: "We willen allemaal dat ons kind zo hoog mogelijk speelt; zelfs bij de lagere teams willen we doorselecteren op niveau. Behalve als het eigen kind daar de dupe van is." En soms wordt gewoon gediscrimineerd: "Dat het team invallers uit een ander team krijgt is vanzelfsprekend, maar wij zijn niet beschikbaar om een ander team te helpen."

Dit soort eisen zijn inmiddels wekelijkse kost voor de jeugdcommissie en kost deze mensen heel veel tijd en energie, vat Dijkmans samen. "Vaak negatieve energie, want ook al geven we uitleg, zelden wordt dit antwoord als prettig ervaren of zelfs maar geaccepteerd."

De zilveren vrijwilliger is het zat. Per 1 januari stopt hij als jeugdvoorzitter en voetbalbestuurslid. "Een lastige beslissing, omdat ik de mensen waar ik prettig mee heb samengewerkt, met weer een vrijwilliger minder achterlaat." 

Daarom eindigt Dijkmans zijn afscheidsbrief met een appèl: "Pak uw eigen verantwoordelijkheid en werk met elkaar samen! Voetbal is een teamsport en de vereniging Excelsior'20 zijn wij allemaal: spelers, ouders, kaderleden en supporters. Als we dat weer met z'n allen onderschrijven, dan maken vele handen leuk werk." Was getekend: Remko Dijkmans.