Het wordt spannend: Nederland-Spanje, over een dik half uur

HANDBAL – Om half negen vanavond, Japanse tijd, half twee vanmiddag in Nederland, gaat Kelly Dulfer op voor wat haar belangrijkste wedstrijd ooit zal worden: de finale van het wereldkampioenschap.

Dulfer (25) kan met het Nederlands dameshandbalteam de beste van de wereld worden, als in de finale Spanje wordt verslagen. “Een van de moeilijkste dingen zal nog worden om de dag door te komen”, vertelt vader Erik Dulfer. Een wedstrijddag kan lang duren en is dan vooral goed om zenuwen te kweken. “Het was beter geweest als de wedstrijd om drie uur ‘s middags of zo was verspeeld”, aldus Dulfer. Of zelfs in de ochtend. Nu zal het een kwestie worden van de zinnen verzetten met een wandeling of zo. En zorgen voor goede voeding allicht.

Maar Kelly is nuchter en ook behoorlijk ervaren ondertussen. Dat kwam haar bijvoorbeeld goed van pas tijdens de dopingcontrole, waar ze na de wedstrijd tegen Rusland naartoe moest, samen met Laura van der Heijden. “Dat zijn tijdrovende klusjes. Er vallen heel wat papieren in de vullen en je moet ook een minimale hoeveelheid plassen.” De rest van het team was al terug naar het hotel, om daar de wedstrijd van Spanje tegen Noorwegen te zien. De regerend wereldkampioen werd door de Zuid-Europesen behoorlijk van het veld gespeeld en kwam een achterstand van acht punten in de wedstrijd niet meer te boven.

Gisteren was een dag van ontspanning, en van rust, rust, rust. Joop Zoetemelk verkondigde ooit dat de Tour in bed wordt gewonnen en in huize Dulfer weten ze dat daar veel waarheid in schuilt. Een andere belangrijke klus gisteren betekende volgens Erik Dulfer vooral werk voor coach Emmanuel Mayonnade: het technische en tactisch ontrafelen van de tegenstander en op basis daarvan samenstellen van een strijdplan. Spanje kent volgens Dulfer bij Oranje weinig geheimen, met Nerea Pena en Alexandrina Cabral Barbosa als belangrijkste pionnen. Veel Nederlandse speelsters speelden al eerder en regelmatig tegen hen.

Verwachtingen voor de finale? Dulfer waagt zich er niet zo aan. Enerzijds was Spanje wel de te prefereren tegenstander, in de keus met Noorwegen en Rusland. Maar tegelijk blijkt dit toernooi dat bijna iedereen van iedereen kan winnen. “Er zijn in Europa een flink aantal teams erg aan elkaar gewaagd. Duitsland wint van Nederland en verliest vervolgens van Servië, maar Nederland met groot verschil van gewonnen heeft.” Veel hangt volgens hem af van de vorm van de dag, van of een team ‘in de wedstrijd zit’, van de eerste minuten van de wedstrijd. Juist omdat de verschillende zo klein zijn, kan een achterstand of een moeilijk te slechten verdediging ervoor zorgen dat een team nerveus wordt, de vaste patronen loslaat, gaat forceren. “Je zag het bij Noorwegen (tweede op het vorige WK) tegen Spanje (elfde op datzelfde toernooi): op zeker moment stonden de Spaansen acht punten voor. Dat maak je op dit niveau niet meer goed.”

Toch heeft Nederland een goede kans, zodadelijk. De wedstrijd tegen Rusland was er volgens Dulfer een om nooit te vergeten, op een ongelofelijk niveau. “Te vergelijken met Epke Zonderland die zijn finale in Londen op de Olympische Spelen turnde: dingen doen die nog nooit eerder door iemand gedaan waren en dan staan bij de afsprong.” De 33-32 was volgens Dulfer ‘de perfecte partij’. Volledig gelijkopgaand, enorm tactisch met bijna niet te stoppen aanvalsters. Het balletje had ook net de andere kant op kunnen rollen. “De verslaggever zette ons en iedereen die tv keek op het verkeerde been, met zijn opmerking dat Laura van der Heijden toen zij het 33ste punt scoorde een voetfout maakte. Maar de Russinnen namen de bal gewoon uit. En dan dat laatste schot in het zijnet, maar op de bank zagen velen het net bollen en dachten dat die erin zat.”

De kans dat de finale ook zo ‘weergaloos’ wordt is niet zo heel groot, aldus Dulfer. “Dit was een partij waarvan er maar één in de vijf jaar wordt gespeeld. Zo goed.”

Het kan dus dalijk alle kanten op met Kelly Dulfer en haar team (want het team heeft al drie keer op dit toernooi verloren tenslotte), wisselvalligheid is een woord dat past. Maar met het ijzersterke dragende kwartet van stille kracht Van der Heijden, kanon Abbingh, flyer Polman en ook zijn dochter, die zich van verdedigster steeds meer ontplooit als aanvalster met vijf doelpunten tegen Rusland, kan Dulfer niet anders dan toch hooggespannen verwachtingen hebben. Het wordt spannend! Nederland-Spanje, finale van het wereldkampioenschap handbal, vanaf half een te zien op Ziggo, tegen betaling, of te beluisteren op de radio.

PS. In dit artikel is na eerste plaatsing de naam van Erik Dulfer aangepast (niet met c, maar met k)