Goede vrijdag

COLUMN - Had u dat ook? Vanmorgen in de lift, of de metro? Het zonnetje liet zich nog niet erg zien, het was best koud, maar op veel gezichten leek al een zonnetje doorgebroken. Bij de draaideur of de bakker? Mocht u ook voor gaan? Dat de mondhoeken van je collega net even ietsje hoger in zijn meestal donkere gelaat stonden? Dat je in het eerste uurtje werk veel kon doen?

Nu werk ik in Rotterdam-Zuid, maar toch. Was de sfeer nou echt een beetje anders? 

Hoe ging het gesprek bij de koffie-automaat? Daar kwamen de verhalen. Dat ze toch wel ingezeten hadden over de goede afloop. Dat de goals thuis toch wel heel makkelijk waren weggegeven. Dat zonder Til toch veel scorend vermogen was weggevallen. Maar daarna ging het over de prachtige pass op Sinisterra - wie gaf hem eigenlijk? - en zei een collega dat hij lang wakker had gelegen van de opwinding, en een ander juist dat zij heerlijk had geslapen in de wetenschap dat het ‘in Europa’ nog niet klaar is.

Nou zijn er in Europa wel andere zaken gaande. Ik word eigenlijk steevast triest als ik de tv rond acht uur aanzet. En ik geneerde me voor mijn plezier, toen ik me dat realiseerde. Een lekker dagje is het eigenlijk nooit, die vrijdag voor Pasen. Voor mij heeft die dag  toch te maken met passie, met angstzweet en tranen.

Angstzweet en een beetje tranen kwamen er gisteren wel aan te pas. En de toestand in de wereld geeft reden tot zorg. En er is werk aan de winkel, en ik kan niet veel meer doen dan proberen de zaken dicht bij huis goed te doen. En dat lukt lang niet altijd, de dingen te doen die ik me voorneem. Maar vandaag leek alles toch een beetje anders. Gewoon, door het balletje dat rolde. En was het echt een Goede Vrijdag.