Wat een slappe hap in Schiedam

COLUMN - De wereld staat in brand maar in Schiedam maakt men zich druk om verkeerd geplaatste verkiezingsborden. De gemeente gaat hihahandhaven en de politieke partijen in deze noodlottige stad laten weten dat zij zich toch echt aan de voorschriften houden. Zij zullen verkeerd geplaatste borden verwijderen voor de gemeente dat doet. Frans Hamerslag tweet: ¨Reguleren langs doorgaande wegen is niet gelukt. Nee, geen foto of naar andere partijen wijzen. Gewoon deze constatering."

En dat geeft dan voor een progressieve partij te leiden.

Voorschriften met betrekking tot verkiezingspropaganda hebben altijd wel bestaan. Toen ik een jongetje was van een jaar of tien – wat is dat hopeloos lang geleden! – plaatste de gemeente al overal in de stad grote houten aanplakborden waarop de partijen hun affiches mochten plakken. De meeste daarvan waren trouwens gewoon op de ramen van de aanhangers te vinden. PvdA-fans hingen een portret van Drees met het lijstnummer goed zichtbaar op, de VVD beperkte zich tot de partijnaam. Ze gebruiken al meer dan een halve eeuw dezelfde affiches. 

Vrijwilligers stopten krantjes en flyers in de bus. Het was nog voor de tijd van het internet. Andere communicatiemiddelen waren er niet. Lokale radio en televisie bestonden niet.

Het enthousiasme voor de verkiezingsstrijd liet zich niet inperken door gemeentelijke verordeningen. Men kalkte in de late avond enorme leuzen op muren en plaveisel, waarbij het zaak was aan de politie te ontkomen, want die probeerde je wel degelijk te bekeuren. Ook plakte men op grote schaal verkiezingsaffiches waar dat niet mocht. Een slimme verordening verbood het om na zonsondergang met lijm en kwasten over straat te gaan. Je hoefde niet op heterdaad betrapt te worden. Dat emmertje was al genoeg.

Er zat waterglas in de lijm. Daardoor was het vrijwel onmogelijk die weer af te scheuren. Het heeft vele nuttige eigenschappen voor het bewerken van muren enzovoorts. Waterglas is nog steeds verkrijgbaar.,

Zo ging dat in die tijd. Je speelde een kat-en-muisspel met de politie. Je had het idee dat je een bijdrage leverde aan het democratisch proces.

Wat een verschil met de slappe hap van tegenwoordig. Je trekt je toch niks van die brave gemeentevoorschriften aan. Je maakt je zichtbaar. Maar nee hoor: vinger wijzen naar elkaar en pruilen.

Geen wonder dat zoveel kiesgerechtigden tegenwoordig thuisblijven.