Jonge Schiedammers adviseren hoe de stad duurzaam te maken

SCHIEDAM – Kijken waar je kleren worden gemaakt, boormachines en auto’s delen, kinderen leren om creatief, praktisch en technisch te zijn. Een stortvloed aan ideeën om Schiedam duurzamer te maken kwam vanmorgen langs in de vergadering van de kindergemeenteraad van de stad.

Kinderen en volwassenen lijken op elkaar. En soms heb je kinderogen nodig om iets eens heel anders te bekijken. Dat bleek vanmorgen, toen de 22 raadsleden, tussen de tien en twaalf jaar oud, in gesprek gingen met de stad, in de Aleidazaal van het stadskantoor.

Want een huis delen, dat gaat toch wel ver, getuige alle rode kaarten die door de kinderen van de raad en in de zaal omhoog werden gehouden. En: “Het is toch zonde om iets gezonds te eten als je jarig bent. Dat ben je maar één keer per jaar.” Ook kinderen zijn gehecht aan verworvenheden en ‘een lekker leventje.

Maar ze durven ook onbegrensd te dromen en hun horizon is verder weg dan die van de gemiddelde volwassene. Luister maar eens wat Imane te vertellen had. “Als ik over 25 of 30 jaar een gezin heb en we samen in de stad van de toekomst wonen. Dan hoop ik dat de aarde schoner en gezonder is. Dat we in Schiedam in duurzame huizen wonen en dat onze kinderen meteen in een veilige, groene omgeving staan als ze de deur uit stappen. Auto’s rijden er nog nauwelijks, want we fietsen of wandelen ergens naartoe.”

Autorijden, daar zijn kinderen niet zo aan verknocht. En ze zijn funest als het gaat om hun uitstoot, zolang ze op benzine of diesel rijden, en nemen ook heel veel plaats in op straat. “Auto’s staan gemiddeld 23 uur per dag stil”, had Pien uitgezocht. En zij vond ook dat er voor iedere auto blijkbaar drie parkeerplekken gereserveerd zijn, thuis, bij het werk, in de stad. Laten we daarom onze auto’s delen, stelde Keano voor. “Ze worden dan beter gebruikt en er is minder ruimte nodig voor parkeerplaatsen.” Een raadslid vertelde hoe het zeker een kwartier zoeken is naar een parkeerplekje in de wijk waarin ze woont, ‘als je niet veel voor zes uur thuis bent’. “Dat is echt een probleem.” Als je deelt zijn er minder auto’s nodig, stappen mensen eerder in één auto als ze tegelijk dezelfde kant op moeten, dus minder uitlaatgassen, minder ruimte nodig op straat en op weg naar de deelauto loop je ook nog eens wat meer dan normaal, wist onderwijzer Coen Ronteltap – die het ook niet erg handig vindt dat veel ouders hun kinderen tot voor de deur van de school brengen, met alle chaos voor de deur vandien. “Zet je auto iets verder en loop een stukje, daar wordt ieder beter van.” Ook politieman Alex Glijn vond dat mensen te veel gehecht zijn aan hun auto. “Waarom is het openbaar vervoer zo duur dat autorijden vaak goedkoper is?”, zo vroeg hij zich hardop af.

Zo praatten de volwassenen dapper mee in het debat dat werd gedomineerd door de kinderen – want behalve de raadsleden zat de publieke tribune ook vol met de kinderen van zes Schiedamse scholen: Sint-Willibrordus, Peperklip, Taaltuin, Loep, Windas en Klinker. Net als de raadsleden hadden zij zich de afgelopen periode gebogen over de vragen die de wens naar een duurzamer leven ieder stelt.

Een ander belangrijk onderwerp op dat vlak is de voeding. Kliekjes opnieuw gebruiken voor iets lekkers, als je te veel hebt gekookt delen met de buren, of er compost van maken voor de moestuin. Het zou een geweldig idee volgens de raad als iedere wijk van Schiedam zijn eigen moestuin zou hebben. Want bedenk maar: dat is gezond, kan gezellig zijn en scheelt heel veel – belastend – transport. En ja, dan loop je het risico dat je met seizoensgebonden groenten op zeker moment moet kiezen tussen zuurkool en spruitjes… Dat leverde veel rode kaarten op van de stemmende kinderen. Maar een ander riep moedig: “Kom op zeg, daar ga je niet aan dood!”

In die wijk zou dus ook – dat kan mooi op een paar van al die parkeerplekken die zijn vrijgevallen omdat mensen hun auto buiten de wijk hebben geparkeerd, of hebben weggedaan – een schuur of loods moeten komen om de spullen te bewaren die in de buurt gedeeld worden. Want zeg nou zelf: het is toch al te gek dat een boormachine in zijn leven maar zeven minuten wordt gebruikt – zoals de kinderen ook hadden uitgezocht.

Een belangrijk ander gebruiksartikel is kleding – en speelgoed. “We moeten zorgvuldiger omgaan met onze spullen”, zegt de kindergemeenteraad in zijn advies. Bergen speelgoed, is dat nodig? En kleding? Die kan ook: of iets minder vaak worden aangeschaft, of tweedehands. En lek eens op waar de kleding vandaan komt. “Probeer kleding te kopen die dichter bij huis geproduceerd word”, aldus een ander advies.

En oh ja, zoals er de afgelopen jaren heel veel veranderd is, zal er ook in de toekomst veel veranderen. Er zullen uitvindingen worden gedaan die helpen om de aarde schoner te houden en klimaatverandering tegen te gaan, bijvoorbeeld door alternatieven voor plastic te maken. Riley keek vooruit: “De mensen die al die nieuwe technieken moeten gebruiken zijn nu nog kind.” Je moet daarom kinderen de vaardigheden bijbrengen die in de toekomst nodig zijn. “Je moet ze leren creatief, praktisch en technisch te denken.” Werk aan de winkel dus, voor jong en oud.

Ps. Dit artikel is na plaatsing aangepast, met name de leeftijd van de kinderen.