De 'Rotterdamwet'

COLUMN - Denk Schiedam heeft niet zoveel met wat in het algemeen spraakgebruik heet 'de Rotterdamwet'. Dat is een instrument waarmee de gemeente wijken en straten kan sluiten voor bepaalde soorten nieuwkomers. Schiedam past die wet ook toe. Raadslid Seyda Dokgöz gebruikte haar 'maiden speech' om fundamentele kritiek te oefenen op het concept achter die Rotterdamwet.

Aan de naam valt te zien dat het een ideetje is van bij de buren. In het stadhuis op de Coolsingel vatte de mening post dat de leefbaarheid in een buurt erop achteruit gaat als er te veel arme mensen wonen. De oplossing was niet armoedebestrijding, maar zo´n wijk sluiten voor mensen met een te laag inkomen. Onder de kaasstolp in Den Haag vonden ze dat zo´n machtig idee dat er een landelijke wet van kwam die elke gemeente kan aangrijpen om de samenstelling van de bevolking per wijk een klein beetje te reguleren.

Het gaat in de Rotterdamwet niet om inkomen alleen. Er zijn tal van andere criteria die een gemeente kan gebruiken om nieuwe inwoners buiten de deur te houden, een carrière van overlast en verwoestende burenruzies bijvoorbeeld. Iedereen die het leven in een galerijflat of een portiekwoning kent, weet dat één familie het door wangedrag voor iedereen langdurig kan verpesten.

In Schiedam is inkomen nadrukkelijk geen argument om de Rotterdamwet toe te passen. Wij houden in onze stad geen mensen buiten de deur omdat ze weinig verdienen, maar als ze zich schuldig hebben gemaakt aan zulk een asociaal gedrag dat daar officiële dossiers over bestaan, dan is het een andere zaak. Moeilijk valt in te zien waarom dat zo´n slechte zaak is. Asocialen, die er een sport van maken om het leven voor anderen te verpesten, blijken het nu voor de verandering eens voor zichzelf te verpesten. Dat geeft mij een goed gevoel.

Toch blijft die Rotterdamwet een gevaarlijk instrument. Bij de toepassing liggen willekeur en discriminatie op de loer en dat is ook waar Denk bang voor is. Daarom dienen raadsleden de gang van zaken rond de uitvoering structureel nauwkeurig te volgen om bij te sturen als dat nodig is. Of op de vingers te tikken. Ze zijn er zelf bij om misbruik te voorkomen. Seyda Dokgöz lijkt me geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Dat komt prima voor elkaar.


Naschrift over LOS
Er bestaat in de Schiedamse raad de traditie dat het eerste optreden van een raadslid – de maiden speech – een beetje een bijzondere gebeurtenis is. Iedereen gaat er eens voor zitten en luistert zwijgend. Na de maiden speech hoor je er echt bij.

Tijdens de maiden speech van Seyda Dokgöz werd deze traditie doorbroken. Andreas Rose en Monique Rotteveel, samen de fractie van LOS vormende, gingen eerst een beetje klieren zodat burgemeester Lamers ze als schoolkinderen moest manen om hun commentaar voor later te bewaren. Daarna verlieten ze tijdens de speech van Seyda de zaal. Dat was onbeschoft en oncollegiaal gedrag. Dat soort dingen flik je niet.

Vandaar dat Robert Berns van de Christen Unie, een beetje het geweten van de raad, er een opmerking over maakte. Het mócht wel van de burgemeester, want een raadslid heeft het recht ten allen tijde de vergadering te verlaten. Later heeft Andreas Rose zich ook op dat recht beroepen. Ja hoor, mooie meneer, je kent de reglementen op je duimpje. En je weet je er goed achter te verschuilen.

Maar soms vraag ik me wel eens af of aan de partijnaam niet de woorden 'een steekje' ontbreken.