Wim Heupink, stuwende kracht in S'damse gezondheidszorg
IN MEMORIAM – De naam Wim Heupink duikt altijd weer op, als je in Schiedamse kranten van de laatste halve eeuw leest over de lokale gezondheidszorg. In verschillende functies is Wim Heupink daarin een stuwende kracht geweest.
Twaalf dagen geleden kwam hij op 84-jarige leeftijd te overlijden en toen de overlijdensadvertentie verscheen, had de crematieplechtigheid inmiddels plaatsgevonden. Hij wordt herinnerd als een bescheiden man met een duidelijke visie, zeer ondersteunend in wenselijke ontwikkeling in de gezondheidszorg. Dat is heel duidelijk het geval geweest bij de oprichting van de Patiënten Belangen Vereniging Schiedam (PBVS) in juni 1981. Op krantenfoto’s zie je hem met andere bekende Schiedammers die aan de wieg van de PBVS stonden, onder wie gemeenteraadsleden Adri Reijnhout, Jo Ouwens-Muller en Els Hellwig-Kuipers, oud-raadslid Anita Dirkzwager-van Zoelen en mensen uit de sfeer van de Ziekenomroep Schiedam en een huisartsenpraktijk, zoals Gerard Kerpels en Ine Elderkamp. Voorzitter werd ir. Jan van Ewijk. De PBVS riep alle Schiedammers op om lid te worden. Dat het lidmaatschap voor iedereen gratis was, werd vurig bepleit door Wim Heupink.
Hij spande zich tevens in om de samenwerking te bevorderen met andere, categorale belangenverenigingen die zich elk op één ziekte en lijders aan die ziekte richtten. Krachtenbundeling hoefde niet ten koste te gaan van hun identiteit en zou juist hun invloed versterken, betoogde hij.
Heupink was in de jaren zeventig hoofd van de civiele dienst van het Gemeenteziekenhuis aan de BK-laan, toen nog een ziekenhuis met 330 bedden op acht verdiepingen met drie zijvleugels. De fusie met het katholieke Noletziekenhuis was de eerste in een reeks. Het fusieziekenhuis Schieland was geruisloos al overgegaan tot het schrappen van negentig ziekenhuisbedden, want met die van Nolet erbij was er een overschot, maar de PBVS vond in 1982 dat er met sluiting van ziekenhuisbedden pas op de plaats moest worden gemaakt tot er in Schiedam voldoende thuishulp en thuiszorg was en voldoende sociaal-medische centra. Wim Heupink kon dat als secretaris van de PBVS met autoriteit zeggen zonder last te krijgen met zijn werkgever, het ziekenhuisbestuur.
Dat kwam ook omdat de PBVS de gevoeligheidheden in de gezondheidszorg goed kende en doelbewust een constructieve positie koos. De vereniging was er niet om te schoppen tegen artsen en instellingen die niet met hun tijd meegingen, maar om advies te geven voor verbeteringen.
Op last van hogerhand – rijksbezuinigingen – moest het Schielandziekenhuis toch meer bedden inleveren en gemeenteraadsleden van verschillende partijen wezen de net aangetreden wethouder voor volksgezondheid Luub Hafkamp erop dat er onaanvaardbare wachttijden bestonden en dat Schiedam moest protesteren tegen beddenreductie. Hafkamp kende de materie nog niet zo goed en Heupink viel de gemeenteraadsleden bij. Het kon best zijn dat er op de ene afdeling bedden leeg stonden, maar dat men op andere afdelingen handen te kort kwam. “Je kunt iemand die naar de intensive care moet, niet op de kraamafdeling behandelen”, gaf hij als voorbeeld.
Toen in 1988 de psychiatrische afdeling getroffen zou worden met het verlies van twintig bedden en de medewerkers acties overwogen, nam Wim Heupink het als secretaris van de medezeggenschapsraad op voor de directie. Het tekende de openheid in het ziekenhuis dat die mededeling zeer tijdig werd aangekondigd, vond hij. Er was nog niets beslist, wist hij als secretaris van de MR.
Vooral na zijn pensioen werd Wim Heupink een actief en gewaardeerd lid van de Historische Vereniging Schiedam. Hij behoorde tot de vaste kern van de organisatie van de cursus Ken Uw Stad.
