Pauw

COLUMN - Normaal is de Burgemeester Knappertlaan in Schiedam een drukke verkeersader. Vooral ’s ochtends om 8 uur als het verkeer in lange rijen staat te wachten voor het stoplicht. Even later zullen al die auto’s de A4 opdraaien of doorrijden naar Vlaardingen. Zelfs op zondagochtend is het druk.

Maar deze zondagochtend in Coronatijd was het doodstil. Geen auto’s, geen scooters, geen fietsers, zelfs geen voetgangers. Alleen ik was er. En die pauw. Hij kwam aanwandelen uit het gangetje dat vroeger toegang gaf tot het zwembad. Nu staat er ‘Atlantis’ boven de poort en in grote kleurletters ‘Fitness en Fun’.

De pauw liep tussen de geparkeerde auto’s de weg op. Bleef toen midden op de weg staan. Keek met zijn veel te klein koppetje links en rechts. Even dacht ik dat hij zijn verenkleed zou uitspreiden. Als om zijn herwonnen territorium aan te geven. Of misschien dacht hij wel alle vogels te vertegenwoordigen. Zoals de kauwtjes die uit pure nijd de auto’s onderschijten. Of de duiven die nesten maken in de dakgoot, zodat hij verstopt raakt. Of al die andere vogels die de strijd tegen de stadsmens zijn aangegaan, maar die machteloos moeten toezien hoe hun domein is ingenomen door plastic, ijzer en beton.

Zou die pauw dat werkelijk denken? Met dat kleine koppetje? De pauw draait nog een keer zijn koppetje naar links en naar rechts. Zonder zijn verenkleed te hebben uitgespreid draait hij zich om en loopt terug het gangetje in. De staart veegt het afval aan, papieren zakjes, plastic bakjes, dat naast de container van Irado is terechtgekomen, omdat hij weer eens te vol zat. Hij vindt het wel wat vreemd allemaal.