Ontsnap aan je angst; het is jouw stad

COLUMN -Het was dinsdagavond voor de pauze al volstrekt duidelijk: de gemeenteraad ging het voorstel van het college om vijftig vluchtelingen in de oude school op de Willem Passtoorsstraat te vestigen, met een massale meerderheid aannemen. De volksvertegenwoordigers gingen dwars in tegen de opvatting van negen insprekers uit Nieuwland, die zich voor het merendeel heftig en emotioneel tegen de komst van nieuwe buren verzetten.

Een jonge meid van veertien maakte bijzondere indruk. Zij was al eens aangerand en hoopte nu met haar ouders veiligheid te vinden in de nieuwe wijk Over het Water. Nu vreesde zij zich opnieuw op te moeten sluiten, uit vrees voor de mannelijke statushouder in de school recht tegenover haar huis. Burgemeester Lamers prees haar om haar moed en zegde toe op korte termijn met haar in gesprek te gaan. Die afspraak stond al, maar was door een misverstand niet doorgegaan.

Dat dichtte niet de kloof tussen de politiek en de insprekers. Onder hen leefde de gedachte dat zij een groep inbrekers en verkrachters voor de deur kregen, op zijn best hinderlijke hangjongeren maar waarschijnlijk veel erger. Ik schrijf deze regels op de publieke tribune. Wethouder van Aaken roemt voor mij de zorgvuldigheid van de besluitvorming. Achter mij hoor ik het verontwaardigd gesnuif van de aanwezige buurtbewoners.

Centraal staat de vraag wie er nu werkelijk naar die school komen. Dat zijn mensen wier vluchtverhaal al door de IND is gecontroleerd. De kans dat het werkelijk criminelen, nietsnutten en aanranders zijn is dan ook gering. Maar aan die constatering hebben de insprekers en hun achterban weinig. Zij geloven de gemeentelijke toezeggingen niet om voor toezicht en veiligheid te zorgen. Zij vertrouwen niet op de goede wil van de nieuwkomers. Zij blijven standvastig in hun overtuiging. Zij sluiten zich op in hun eigen angst. Zij scheppen zo hun eigen onleefbaarheid.

Tegelijkertijd zijn het dappere mensen. Zij laten zich niet kisten. Zij eisen het woord. Zij wassen de plaatselijke politici de oren. Vandaar deze oproep: gebruik die kracht om uit de gevangenis van je angst te ontsnappen. Sluit je niet af voor die school vol statushouders maar stap er binnen. Maak kennis. Bemoei je met de gang van zaken. Ga niet af op anderen. Oordeel zelf. Bezie met eigen ogen of je wantrouwen terecht is. Laat je niet gijzelen door wat je wordt aangepraat. Sta in je eigen kracht. Blijf niet binnen maar treed naar buiten. Het is jouw stad. Mens, durf te leven.