Nah, dat zal toch niet: vrijdag de dertiende

COLUMN - Meestal ben ik niet zo helder, maar toen ik vanmorgen de schilder in de straat in de weer zag op zijn mobiele lift - of hoe heet dat ding - was het toch duidelijk: vrijdag de dertiende.

Ik ben dus maar om het apparaat heengelopen, terwijl ik er best onderdoor kon. Maar, misschien wel het meest gezond verstand, natuurlijk.

Raarder was toen ik van de week met een vriendin wilde afspreken, we de verschillende opties voor het terras doornamen, maar ze zei: ‘nee, niet op vrijdag; die dag houdt ik me altijd gedeisd’.

Huh, echt? Dat je maar binnen blijft zitten omdat je het ongeluk vreest? Te gek voor woorden toch. Zo leer je soms ineens nieuwe kanten van iemand kennen. 

Ja, wat vind ik er van? Geen idee waar dat vandaan komt, dat ongeluk op vrijdag de dertiende. Is er ooit een koning doodgegaan, of een overstroming geweest of zo, op die dag? Misschien wel leuk om eens uit te zoeken. Maar eigenlijk doet het me niets. Wij zijn van de nuchter toch? Wat gebeurt moest gebeuren, en we zijn niet van de bijgeloof. Zwarte katers, verschillende sokken dragen, something old en something blue, het zal allemaal wel. 

En toch: waarom hebben we het er hier dan nu weer over. Waarom liep ik om? Het ongeluk niet tarten, dat lijkt natuurlijk altijd wijs. Maar wat is dan het ongeluk? Zit er een plan achter de dingen die gebeuren, een plan dat wij niet kennen, maar waar we door ons gedrag (iets met porseleinkasten en olifantenpoten), zonder dat we het weten wel invloed op hebben? 

Nah, dat zal toch niet? Dat klinkt als de prehistorie, waar de dondergeest in een boom huisde en de voorspoed kon worden afgedwongen, door offers en cadeautjes, zelfs als je als al onder de zoden was beland. Nee, laten we het maar bij een andere oude wijsheid houden voor vandaag: doe maar aan een ander wat je zelf ook graag ziet. Dan zal de rest wel volgen, goed of niet. Nou ja… ik zeg gewoon: gelukkig vrijdag de dertiende.