Misschien een pauperbak

SCHIEDAM - Altijd goed voor een glimlach, maar ook een beetje extra begrip van hoe het er toegaat op 's Heren wegen: de episteltjes van de Rotterdamse verkeerspolitie. We nemen er met plezier weer eentje mee...

"Tja, wij hebben dan misschien een ‘pauperbak’, maar hij is o zo functioneel!

Al ben ik gek op onze auto’s met rode en blauwe strepen, je ziet lang niet zo veel dan dat je ziet als je in je privé-auto rijdt. Logisch, want doorgaans zien mensen je van 1,42 kilometer afstand aankomen en gedragen zich uiteraard direct alsof ze het rijexamen van het CBR aan het afleggen zijn.

Daarom kiezen wij er ook nog wel eens voor om diensten te doen in onze onopvallende voertuigen. Toegegeven, dit zijn vaak mooie en snelle auto’s en nu horen we nog wel eens, zonder te generaliseren, maar vaak door mannen, dat als ze dan zo’n auto zien, ze ineens de neiging krijgen om te gaan testen wie de grootste... naja, laten we zeggen, de grootste motorkap heeft. En achteraf zijn wij uiteraard altijd degene die dat hebben uitgedaagd... zo flauw!

Nou goed, tot zo ver de inleiding. Even een paar uur terug in de tijd. Als we de dienst deze morgen starten begint de zon zijn werk al zachtjes te doen. We rijden op ons gemakkie over de A15 en genieten even van de rust die de Rotterdamse regio op dat moment nog kent. We nemen afrit Rozenburg en daar is het redelijk druk. Een hoop mensen die onderweg zijn naar de Rotterdamse haven om daar hun gas- en energierekening voor die dag weer terug te verdienen. Het verkeerslicht springt op groen en de hele rij auto’s begint te rijden. En nu kent u dit gevoel vast en zeker: als je dan eindelijk bij het verkeerslicht aankomt, bent u nou nét diegene die één van de meest gehate objecten in het verkeer weer op rood ziet springen. Nou, dat hadden wij dus ook. Jaja, zelfs de politie overkomt dat!

Maar goed, geen haast, we wachten wel weer effies. Wij wel… Al dacht de driftkikker achter ons daar ietsiepietsie anders over. Met hevige handgebaren en een flinke stuurbeweging, komt de asomobilist achter ons vandaan, gaat naar het voorsorteervak voor rechtsaf, haalt ons in, nog steeds druk gebarend en gaat met hoge snelheid, door het rode verkeerslicht, linksaf de redelijk onoverzichtelijke kruising over.
Tja, dat doen ze doorgaans dan weer niet als je een herkenbare auto hebt. Mijn collega en ik kijken elkaar aan, grinniken even, want ja, dit is uiteindelijk wel waar we het voor doen en gaan achter de auto aan. En waarom we even grinniken? Haha ja ach, hoe beroerd is het, als je zo’n actie uithaalt, dat je dat dan precies bij twee fanatiekelingen van het Zijne Majesteit Koninklijke Team Verkeer doet.

We willen die dikke vette Renault Clio inhalen om een volgteken te geven, maar de asfaltcrimineel was zo boos dat we voor een rood verkeerslicht stopten (en terecht want hoe halen we het in ons hoofd), dat hij koste was het kost zou voorkomen dat we hem konden inhalen. Maar dan heeft hij blijkbaar nooit eerder kennis gemaakt met de verkeerpliesie Rotjeknor, want het gaat ons écht lukken! Niet? Ha... echt wel!

Toen het eenmaal gelukt was om er voor te komen, (ik zei toch dat het ons ging lukken), hadden we de poppen helemaal aan het dansen natuurlijk. Seinen, toeteren, schelden en schreeuwen was het gevolg en dat waren niet die poppen. Maarja, dan is het stiekem toch fantastisch om het “stop-politie bord” te activeren en iemand helemaal in te zien dimmen.

O wacht, meneer dimde helemaal niet in, want bij het aanspreken op zijn onmisbare bijdrage aan het verkeer, ging hij direct los… “we stonden de boel bewust op te houden, we zaten meneer bewust te, sorry, “kutten”, we hadden geen verkeersinzicht, we reden als een, nogmaals sorry, "oud wijf,” en… nu komt de mooiste: "we reden in een auto die normale mensen niet gebruiken om naar hun werk te komen, we hadden gewoon een pauperbak”.

Juist ja… goedemorgen! Mijn collega en ik kijken elkaar weer aan en zijn enigszins verbaasd over de ratelband waar we nu weer mee te maken hadden.
Het valt te raden hoe de rest van het gesprek verliep en toen wij meneer probeerden uit te leggen dat onze manier van rijden ook wel voorkomt uit onze rijopleidingen en meneer dit wegwuifde met het feit dat hij een helikopteropleiding had gehad, hebben we het gesprek maar afgesloten met de opmerking dat je daar nou net niet zo veel aan hebt op de A15 en dat we nu snappen waar de benaming brokkenpiloot vandaan komt.

Nou goed, het rijgedrag te samen met de enorm bijzondere manier van communiceren heeft ons doen besluiten om zo vriendelijk te zijn meneer aan te melden bij het CBR voor een cursus educatieve maatregel gedrag. Begrijpen wilde hij ons niet, maar de cursus in combinatie met 518 eurootjes die het CJIB graag van meneer wil hebben, gaat daar hopelijk verandering in brengen.
Tja, wij hebben dan misschien een ‘pauperbak’, maar hij is o zo functioneel!"