Locatie glasfabriek in beeld bij toekomstplan Koemarkt

SCHIEDAM – Heeft de gemeente Schiedam serieus plannen om de locatie van de gesloten glasfabriek aan de Buitenhaven te kopen? Dat valt af te leiden uit het Uitvoeringsprogramma Stadsmarketing. Op pagina 23 staat onder het rubriekje ‘Gebiedsbranding Nieuw-Mathenesse’ dat er dit jaar onderzoek komt naar de ontwikkelpotentie van de locatie glasfabriek in relatie met de ontwikkeling van het Schiekwartier.

Met Schiekwartier wordt sinds een tijdje de Koemarkt en omgeving bedoeld. De naam ligt niet erg voor de hand, omdat de officiële naam Schie feitelijk stopt bij de Beursbrug. Daarna wordt het Lange Haven en na de Koemarktbrug heet het water Buitenhaven. Maar onder invloed van vernieuwende plannenmakers is bedacht dat Lange Haven, Buitenhaven en Voorhaven feitelijk de Schiemonding vormen op de Nieuwe Maas. Vandaar Schiekwartier. Hoewel heel Schiedam van Koemarkt spreekt.

Bij de herontwikkeling van de Koemarkt wordt ook het VROM-terrein betrokken. Dat is het gebied achter café ’t Sterretje, waar voorheen de Vervoer-, Reinigings-, Ontsmettings- en Marktdienst was gevestigd. Er is een parkeerterrein en er was een paar jaar geleden de noodvestiging van Bas van der Heijden, dat aan het Broersveld een totale renovatie onderging. Recent was ook de Singelschool er gehuisvest, ook in afwachting van nieuwbouw.

Maar nu blijkt uit het Uitvoeringsprogramma Stadsmarketing dat ook de locatie van de Vereenigde Glasfabrieken NV bij de herontwikkeling van de Koemarkt en het VROM-terrein wordt betrokken, ergens wel logisch, omdat ‘de glasfabriek’ aan het VROM-terrein grenst.

Het is al langere tijd bekend dat het gemeentebestuur rekening hield met de sluiting van de glasfabriek en op die locatie het liefst woningbouw zou zien. Dat was het streven – totdat het Amerikaanse O-I daadwerkelijk de stekker uit de Schiedamse fabriek trok. Vanaf dat moment hield de gemeente de kaken stijf op elkaar – een begrijpelijke strategie, want als de gemeente al te gretig haar belangstelling voor de locatie zou laten merken, had O-I de vraagprijs voor de opstallen en de zwaar verontreinigde gronden flink kunnen opschroeven. Nu de gemeente zogenaamd doet of haar neus bloedt, ontstaat er een situatie dat O-I al blij mag zijn de locatie voor een symbolisch bedrag af te kunnen stoten. Bodemsanering zou immers gigantische kosten teweegbrengen.

Het Uitvoeringsprogramma Stadsmarketing verraadt echter toch iets van de nog steeds bestaande belangstelling van de gemeente. In theorie zou de gemeente natuurlijk ook kunnen bevorderen dat een marktpartij de locatie van de glasfabriek koopt om er woningbouw te plegen, maar dan toch zal de gemeente een hoofdrol spelen in die transactie. Geen projectontwikkelaar zal de grond kopen zonder keiharde toezeggingen van de gemeente.