Leo Bruijn was een Rotterdams icoon met oog voor Schiedam

SCHIEDAM – Door zijn verblijf in Schiedam had hij oog gekregen voor de problemen van deze stad, het tekort aan woonruimte en werkgelegenheid, het gemiddeld lage opleidingsniveau en de geringe koopkracht. Uit politiek oogpunt kon hij begrip opbrengen voor de Schiedamse frustratie over het verzet van de provincie Zuid-Holland tegen de vestiging van de Franse sportketen Decathlon op ‘sportplaza’ Harga aan de Hargalaan.

Leo Bruijn was na twaalf jaar ervaring in de Rotterdamse gemeenteraad vorig jaar in de Provinciale Staten van Zuid-Holland gekomen. Net als op de Coolsingel leidde hij er de PvdA-fractie. Hij had in het dossier-Decathlon de gemeente en de provincie nader tot elkaar kunnen brengen, maar toen de Raad van State in maart van dit jaar oordeelde dat de gemeente Schiedam en overigens ook de gemeente Den Haag geen voorbereidingen mogen treffen om toch een Decathlon-vestiging binnen te halen, was de rol van Bruijn in het provinciebestuur al uitgespeeld. In januari reeds had hij de Staten moeten verlaten.

Leo Bruijn was ziek. Kanker. Hij kreeg kort geleden de verwachting dat er wat meer levensverlenging mogelijk zou zijn, maar eergisteren kwam hij op 63-jarige leeftijd te overlijden. De Rotterdamse PvdA-wethouder Barbara Kathmann spreekt van een groot verlies: “Leo heeft ongelofelijk veel voor de stad Rotterdam en de partij betekend. Een lieve man was het. Ik heb het altijd als zeer prettig ervaren om in de schaduw van deze reus te mogen lopen.” (Kathmann volgde hem in 2018 op als fractieleider op de Coolsingel en werd kort daarna wethouder.)

De Rotterdamse gemeenteraad nam dit voorjaar nogmaals afscheid van hem, nadat hij twee jaar geleden al na drie termijnen in de raad was uitgezwaaid. Op vrijdag 24 april werd hij in de Van Nelle Fabriek uitgeroepen tot super-oer-Spartaan wegens zijn horecaverdiensten voor de sportclub in Spangen; hier was Bruijn voorzitter van De Kasteelheertjes, een net gezelschap van ‘historische’ Sparta-supporters die zich na elke wedstrijd even afzonderden in een eigen etablissement onder de Denis Neville-tribune.

De Koninklijke Horeca hield acht weken geleden een bijeenkomst uit waardering voor wat Leo Bruijn voor de Rotterdamse horeca betekend heeft. Hij was actief voor de landelijke horecabond, de regionale en de afdeling Rotterdam. Hij werkte mee aan betere opleiding van portiers en waarschuwde tegen de opkomst van aan het oog onttrokken cafés, zoals barretjes op overheidsafdelingen…

In de jaren zeventig kocht hij café De Ridder aan de Mauritsweg en begon hij deze gezellige pub te exploiteren. Hij kocht de zaak uit symboliek, omdat hij er zijn vrouw Mieke van Yperen had leren kennen. Later zou hij eens zeggen dat hij blij was Mieke niet in Hilton ontmoet te hebben, anders zou hij nu nog aan het sparen zijn geweest.

Daarna begon hij in het prachtige kleinste café van Rotterdam, Voigt aan de Bloemkwekerstraat, zijstraat van de Nieuwe Binnenweg en nabij de legendarische Vagebond. In 1990 stapte hij als eigenaar over naar Stobbe aan de Kortekade, ooit de doorgaande weg van Kralingen naar Gouda. Hij deed hartstochtelijk mee aan de organisatie van Kralingen Klassiek. En na Stobbe begon hij de grootschalige Brasserie Dylans aan de Kralingseweg, vlak naast hockey- en tennisclub Victoria. Deze zaak werd vooral door Mieke geleid, want Leo kreeg het zeer druk met de Rotterdamse politiek. De Rotterdamse horeca-expert Joris Boddaert zegt: “De kracht van Leo was dat hij altijd maar één zaak tegelijk heeft gehad. Zeer intelligent!”

In Schiedam woonde Leo Bruijn in flatgebouw Over de Veste aan de Nieuwe Haven, tegenover de Oranjebrug en op de plaats van de voormalige Frankelandsekerk. Daar had hij ook contacten met Schiedamse horeca-ondernemers, die zich herinneren dat Leo zeker tot 2000 in Schiedam zal hebben gewoond. Op Twitter condoleert de PvdA-afdeling Schiedam zijn weduwe Mieke en de andere nabestaanden.