Lange rij in Schiedam:

SCHIEDAM - Een rij als voor de beste 1-aprilgrap, als bij een optreden van Bowie in Ahoy of met filmliefhebbers-met-koffiekan 's ochtends bij het Rotterdamse filmfestival. Vanmorgen kort na negenen zag het er zo uit in de Schiedamse Vijgensteeg. Politieman Kees Koopmans plaatste er een foto van op twitter. Een voorbijganger twijfelt even of hij aan zal sluiten. "Is het hier gratis dan?"

Gekkenhuis, op een prettige manier, in en om het Wennekerpand. De verkoop van toegangskaartjes voor de acht voorstellingen die de leerlingen van Ballet- en Dansstudio Schiedam in juni gaan geven, was vandaag. En heel veel mama's en papa's, broers en zussen, tantes en ooms willen graag bij de voorstellingen in het Theater aan de Schie zijn.

De eerste in de rij stond er volgens bedrijfsleider Malou Koesoemo Joedo al om zeven uur. De echte fans waren zo vroeg, omdat de eersten de keus hadden voor de beste plekken, en dat is natuurlijk vooraan.

Even na negenen stond de rij 'tot aan de brug', aldus directeur Rowana Wolff. Dat is de brug over de Noordvest naar de Parkweg. Vanaf de voordeur van het Wennekerpand is dat toch gauw een tweehonderd meter. De rij liep binnen door; bij de voordeur van de grote filmzaal werden de wachtenden in groepjes binnengelaten. In de zaal zat een tiental vrijwilligers die de kaartjes verkochten. Het was kiezen uit vier dagen (18, 19 en 25, 26 juni) met een middag- en een avondvoorstelling.

Voor de dansschool zijn de voorstellingen het hoogtepunt van het jaar, legt Koesoemo Joedo uit. “Voor de kinderen wordt het echt bij een optreden. De spanning, de mensen in de zaal. Zonder die voorstellingen is het net als met een sport zonder wedstrijden.” Om de twee jaar organiseert de dansschool zo'n grote voorstelling, waar alle dansers van vijf tot zestig, aan mee mogen doen. In de tussentijd zijn er kleinere evenementen waarop wordt gedanst, en zeker bij optredens buiten de deur zijn het de selectiegroepen die hun kunnen tonen.

Al met al een heel geregel. Niet iedereen danst in alle acht voorstellingen. “Maar één optreden is geen optreden.” Er valt altijd beter te dansen. “De kinderen doen daarom een middag- en avond voorstelling, behalve de allerkleinsten, die doen alleen de middag.” Koesoemo Joedo legt uit in een voorstelling zo'n dertig groepen van twintig dansers op de bühne komen. Sommige dansers dansen meerdere stukken, soms op meerdere dagen. Want de school kent in totaal een kleine 1400 leerlingen.

Een logistiek meesterwerkje, om dat alleen te organiseren. Wel heel belangrijk voor de kaartjeskopers vandaag, want je wil natuurlijk de voorstelling zien waarin jouw oogappel haar (of zijn) beste kunnen vertoont. Dat is allemaal gepland en gecommuniceerd.

Rowana Wolff legt uit waarom zij voor deze opzet heeft gekozen. “Zo genereren we de inkomsten die nodig zijn om de zaal te kunnen betalen.” Mochten mensen denken dat 17 euro voor een toegangskaartje best prijzig is: “We huren het theater niet alleen op de dagen van de voorstellingen af, maar ook om te oefenen.” Zelfs de Cornelis Hagazaal van het stadhuis zal worden gebruikt. Want bedenk maar eens wat voor kleedlokaal je nodig hebt voor honderden dansers. “Dertigduizend euro voor het theater, tien euro per kind aan costuums, plus de chips en bloemen... dat loopt hard op.”

Wolff hoopt vandaag, tot drie uur, drie voorstellingen uit te verkopen, zeg maar zo'n tweeduizend kaarten. De overige kaarten worden via internet aan de man gebracht. Zij gaat er vanuit de meeste plaatsen in het theater te kunnen vullen.

Alles liep ook in de heksenketel vanmorgen, behoorlijk goed geordend en ook wel gemoedelijk. Ook al omdat de kinderen die mee waren, de rij niet hoefden te houden: er waren suikerspinnen en popcorn en er kon getekend worden. En als de kinderen het naar hun zin hebben, dan is het voor de ouders al gauw ook goed, zo weten ze bij de dansschool. En nu nog heel veel oefenen, voor de grote dag in juni.