Geen woorden voor het bombardement

ROTTERDAM - Het 'vergeten bombardement' wordt vandaag niet herdacht maar ook niet vergeten.

Het is het hevigste bombardement op Rotterdam na dat van 14 mei 1940; de bommen van geallieerde bommenwerpers waren bedoeld voor de scheepvaartindustrie van Schiedam. Door fouten belandden de bommen op de wijk Bospolder-Tussendijk, pal achter het Marconiplein, vanuit Schiedam gezien. Ongeeveer dertienduizend mensen raakten dakloos, naar schatting 326 lieten het leven.

De herdenking van het vergeten bombardement kan als gevolg van de Coronacrisis niet doorgaan.

Rotterdam heeft ook een stadsdichter: Dean Bowen. Hij schreef onderstaand gedicht, dat hij bij de herdenking had willen opdragen.

Residu

wachten is een cursief vermogen

een willen dat leunt tegen een tijdelijk tekort

onder spanning, alsof ook dit moment

als het gewicht van een woord dat balanceert

op het puntje van je tong

enkel wacht op een zucht van verlichting

om langs je lippen te kieperen

maar we bestaan in een wereld waar vergeten, het devies

ik neem het niemand kwalijk

behouden is een actief soort falen

het residu van grootouders negeren

& wie heeft er in het gejaag van 2020 nog tijd

om te vragen naar de oorzaak van de barsten in hun gezichten

scherven zijn een ander soort volledigheid

een mogelijkheid om de vorm terug te vinden

of de breuklijnen te traceren om te weten hoe we begonnen

vandaag, jaren geleden, was er iets

waarvoor een dichter geen taal vindt

eufemismen doen vergeten hoe bommen branden

metaforen maken rouw een abstract fenomeen

vandaag, is er iets,

waarvoor een dichter geen taal zoekt

maar in zijn niet begrijpen even stil moet, met de rest


Dean Bowen
Stadsdichter van Rotterdam 2019/2020


Zie ook dit artikel.