Gedupeerde weduwe: ‘Wat heeft stelletje tuig mij aangedaan’

SCHIEDAM/ROTTERDAM – Ze beroofde volgens justitie met haar toenmalige vriendje na babbeltrucs negen hoogbejaarde vrouwen van 80 tot 93 jaar van sieraden en geld. ‘Op koele, klinische en berekenende wijze’, zoals de rechters het vandaag omschreven tijdens het strafproces tegen Larissa V. (22) uit Schiedam en Petrus van B. (34). Waar haar ex tijdens de zitting met zijn armen over elkaar, strakke mond en rood hoofd stuurs voor zich uit keek en zweeg, deed V. een boekje open over de nietsontziende en doortrapte werkwijze van het duo.

Als Larissa V. in een kelderbox een zorgpasje vindt van een overleden medewerkster van zorginstelling Aafje ontstaat er gaandeweg een plan. Zij en haar vriendje Petrus van B. zien een gouden kans om binnen te komen bij hoogbejaarde doelwitten. “Min of meer gezamenlijk, maar het was meer zijn idee dan de mijne” schetst V. in haar verklaring die dinsdag na de start van de rechtszaak wordt voorgelezen door de rechters.
Op 23 maart rijdt het stel vanuit Schiedam naar een flat in Vlaardingen om daar het eerste slachtoffer te maken. Het is volgens V. een lukraak gekozen adres. “We keken bij de flats naar de naamplaatjes.”
Ze bellen bewust aan bij huisnummers waarvan de bewoner twee achternamen hebben: een meisjesnaam en die van de echtgenoot. “Dat betekent dat iemand alleen woont en de ander is overleden.”

V. is de persoon die aanbelt. Ze doet zich voor als Amber of Anne van de thuiszorg. Niet altijd slaagt de babbeltruc om binnen te komen. V. schat dat zij en haar vriend tussen 23 maart en 6 juni dagelijks bij zo’n tien adressen aanbellen. Een snelle rekensom leert dat er 120 pogingen zijn gedaan. Zo’n 20 of 25 keer zou het zijn gelukt. V: “Niet overal kom je binnen. Maar als ze dat geloven dan laten ze je naar boven. Soms wilden ze een pasje zien, dan liet ik dat zien.”

Eenmaal in de woning probeert de Schiedamse altijd achter de bewoonster richting de huiskamer te lopen, waar ze met het hoogbejaarde slachtoffer gaat kletsen of thee drinken. “Als ik die kans kreeg dan liet ik de deur open. Als de bewoners de deur dichtdeden, dan verzon ik later een smoesje om de deur open te doen. De beste combinatie was om te vragen om een glaasje water en naar de wc te gaan.”
Op die momenten deed V. naar eigen zeggen de deur open voor haar partner in crime: Petrus van B. “Ik heb nooit precies geweten wat die andere persoon deed in de woning. Ik wil niet over die persoon praten.”

Volgens het Openbaar Ministerie (OM) was de toenmalige vriend van V. evenwel de persoon die de woning binnensloop en grote hoeveelheden sieraden en geld van de bejaarden pikte. Ringen en juwelen van vaak overleden dierbaren, zoals een overleden zus of echtgenoot, die later voor duizenden euro’s werden verpatst bij opkopers.

Nadat er slachtoffers zijn gemaakt in Krimpen aan den IJssel, Rotterdam, Vlaardingen, Spijkenisse en Maassluis loopt het duo op 6 juni tegen de lamp in Maassluis. Als de kleindochter van een 92-jarige vrouw boodschappen komt brengen en soep wil maken, loopt ze in de woning tegen een man aan. Hij heeft een sieradenkistje van haar oma in handen en neem de benen.

De kleindochter rent tevergeefs achter hem aan, maar weet te voorkomen dat V. ook vlucht. De politie pakt haar op. Enkele weken later wordt haar toenmalige verloofde opgepakt. Hij wordt herkend op bewakingsbeelden en zijn mobiele telefoon straalt zendmasten in de buurt op het moment dat daar bejaarden worden beroofd.

Bovendien vindt de recherche allerlei chats tussen V. en iemand die in het adresboek van haar mobiele telefoon voorkomt als MyLove en Flowers. Bij een daarvan staat een foto die volgens het OM niemand anders kan zijn dan Van B. In de teruggevonden gesprekken hebben de twee het onder meer over de indeling van woningen. ‘Hoe kom ik binnen’, ‘Kan ik al weer weg’ en ‘Als ze komt dan ben je mijn collega’, zijn enkele van de opmerkingen.

Mogelijk doorslaggevend is evenwel de verklaring die V. aflegde bij de politie nadat ze haar zwijgrecht doorbrak. Daarin wees ze Van B. aan als haar handlanger. Meer daarover blijkt de Schiedamse tijdens het proces, waarbij de ruimte tussen haar en haar ex-vriend wordt gescheiden door een tafel, niet te willen zeggen.

“Hoe kwam dit nou zo?”, proberen rechters V. uit de tent te lokken. “U hebt niet verteld waarom u het hebt gedaan. Daar heb je toch een reden voor? Geld, problemen? Wij zien alleen iets heel koels, klinisch en berekenends.” V. zegt: “Ik kan zelf ook niet uitleggen waarom ik het heb gedaan, snap het zelf niet eens.”

De enige reactie die Van B. tijdens de zitting geeft is op enig moment het schudden van zijn hoofd. Verder klinkt elke keer dezelfde reactie: “Ik beroep me op mijn zwijgrecht.”

Hoofdschuddend, zuchtend en soms licht grommend horen gedupeerden, familie en vrienden van slachtoffers het aan. Zelf komen ze ook aan het woord. “Wat heeft dit stelletje tuig mij aangedaan in mijn eigen huis”, vertelt de kleindochter namens de 92-jarige vrouw uit Maassluis. “Ik ben geestelijk kapotgemaakt en heb al zo veel meegemaakt. Kanker, mishandeling en de Tweede Wereldoorlog. De koek is op. Ik trek dit niet meer, ben niet meer mezelf. Ik ben een kluizenaar geworden.”
De zoon van het oudste slachtoffer van 93 schetst ook de gevolgen voor zijn moeder. “Haar vertrouwen in mensen is beschadigd, net als haar veiligheidsgevoel. Ze heeft extra sloten op de deur, twijfelt wie ze nog wel en niet kan binnenlaten.”

Het ergste is volgens de zoon evenwel de gestolen spullen. “Ze is het meest beschadigd door de pijn die ze voelt door de gestolen sieraden. De ketting van haar jong overleden zusje, de ring van haar twintig jaar geleden overleden man. Die pijn lijkt nauwelijks weg te ebben.”
De officier van justitie spreekt van ‘laffe’ misdrijven. “Ze hebben bewust kwetsbare en oude mensen als makkelijke slachtoffers uitgekozen.”
De aanklager eist tegen V. een celstraf van 24 maanden, waarvan 6 voorwaardelijk. Na vrijlating zou de Schiedamse langdurige begeleiding moeten krijgen.

Tegen Van B. eist het OM een onvoorwaardelijke celstraf van 24 maanden, omdat hij zwijgt en zijn verantwoordelijkheid niet neemt.
De rechtbank doet op 16 november uitspraak.

Zie ook dit artikel.