Gedeeltelijke zonsverduistering, belevenis in herfstvakantie

SCHIEDAM - Hebt u ze gezien? De toch wel 'bekende Schiedammers', Rita en Wim van der Eijk-Lamein. Op het journaal van acht uur, toen het ging om de zonsverduistering. Samen met hun kleinkinderen Tobias en Jelte bekeken ze de verduistering samen met anderen in Utrecht. We vroegen hen naar hun belevenissen.

"Soms vallen de schakeltjes zo in elkaar dat alles past en alles klopt. Ons overkwam dit dinsdag 25 oktober toen onze kleinzoons uit Sittard, Tobias en Jelte bij ons logeerden. We hadden gelezen over de gedeeltelijke zonsverduistering en bij navraag vonden alle twee de jongens dit leuk. Wij op weg naar Utrecht, naar museum en sterrenwacht Sonnenborgh.

Gelukkig waren we op tijd en konden we het mini-college meemaken dat vooraf aan de zonsverduistering werd gegeven. De docent liet op een eenvoudige manier zien hoe de aarde om zijn as draaide, hoe de maan in dertig dagen tijd om de aarde draaide en hoe de aarde met de maan weer om de zon heen draaiden in een jaar tijd. 

Wij wisten het niet, de lezers misschien wel, maar de zon is zover weg van de aarde dat als je met de snelheid van een vliegtuig vanaf de aarde naar de zon zou vliegen je twintig jaar nodig zou hebben en om dat ook om weer terug te komen, nog eens twintig jaar. Laten we daar maar niet aan beginnen. Kan ook niet natuurlijk, de zon is veel te heet. Wel is de zon aan het afkoelen, hij bestaat nu 4,5 miljard jaar, maar pas over 4,5 miljard jaar is de zon opgebrand, ach vertelde de docent, daar hoeven wij ons geen zorgen over te maken, tegen die tijd is er wel een andere zon die onze aarde kan verwarmen.

Soms zie je aan de zon uitstulpingen, een zonnewind die aan de oppervlakte van de zon te zien is. En er zijn zonnevlekken te zien. Uitbarstingen, waardoor je zwarte vlekken op de zon ziet. Die kan je niet zien natuurlijk, want als je zonder filter door een telescoop naar de zon zou kijken, dan gaat dat helemaal fout. De docent zei het zo: dat kan je twee keer doen. Eén keer met je rechteroog en één keer met je linkeroog. De straling is zo sterk dat je er hartstikke blind van wordt.

Waar ik het meest door getriggerd werd was dat de docent vertelde dat alle elementen die nodig zijn om te leven, in de sterren zitten. Zo ook onze levens , wij bestaan uit dezelfde stof als de stof in de kern van de sterren. Vaak vertellen ouderen aan kinderen dat een overleden geliefde een sterretje is geworden, ik vond dat altijd een beetje een antwoord van niks, nu denk ik: er zijn zoveel sterren, ontelbaar, wie weet worden we wel weer allemaal een ster nadat we zijn gestorven, ik weet het niet maar ik vind het wel een mooie gedachte.

Bij het kijken naar de sterren zag Tobias (tien jaar ) kans een paar mooie foto’s te maken, de rand om de zon heen schitterend. Al met al een dag om met veel plezier en bewondering aan terug te denken."