'Een akkefietje dat me niet met rust laat'

INGEZONDEN - Een lezer benaderde de redactie met de vraag of we iets konden betekenen in het oplossen van een ‘akkefietje’. Dat doen we graag.

 “Het was een beetje triest. Het was wat manoeuvreren door de Westfrankelandsestraat, want een vrachtauto stond op de parkeervakken bij Frankeland in de weg. En toen: pang! Spiegel eraf.

Dat gebeurde mij niet in de auto, maar op de fiets. En het was niet mijn spiegel, maar die van een donkerblauwe auto die geparkeerd stond in de straat. Ik was ook niet de veroorzaker, maar slechts toeschouwer.

Nou ja. Toen ik goed en wel doorhad wat er was gebeurd, ben ik gaan roepen en zwaaien naar het autootje dat de schade wel had aangebracht. Samen met een andere man die daar liep. En we riepen natuurlijk vooral om de aandacht te trekken van de bestuurder van de auto. 

Maar geen sjoegen, ze reed door, alsof er niets gebeurd was. Had ze niets door of wilde ze ons niet horen of zien? 

Ik hoopte dat helder te krijgen door de politie te bellen. Die konden langsgaan bij de bestuurder, of eigenaar, want ik had het kenteken opgeschreven. Maar dan had ik buiten de politie gerekend. De ambtenaar van dienst vroeg slechts hoe lang het geleden was dat de spiegel eraf was gereden. Een kwartiertje, antwoordde ik, want ik was op de fiets naar huis gereden. Nou, daarmee leek de kous af. De politie ging geen actie ondernemen, kreeg ik ten antwoord op mijn vraag wat er nu ging gebeuren.

Daarmee leek de kous af, maar ik moet bekennen dat het akkefietje me niet met rust laat. Omdat ik zelf weet hoe vervelend het is om bij terugkomst bij je auto met een kapotgereden spiegel te worden geconfronteerd. Daarom zou ik graag de twee direct betrokkenen in dit verhaal met elkaar in contact brengen. Zou de bestuurder van de auto onder uw lezers zijn, Schiedam24? 

Zoals gezegd: het gebeurde aan het begin van de Westfrankelandsestraat, bij het voorbijrijden van een vrachtwagen, op 13 oktober, tussen tien en half elf in de ochtend. En het kenteken was….”