Traan en lach liggen vaak dicht bij elkaar in Argoshuizen

SCHIEDAM – Wat te doen als je de zorg hebt voor elf zorginstellingen en in Coronatijd iets zou moeten zeggen over het al dan niet bezoek ontvangen door de bewoners. Selene Verdouw, woordvoerder van Argos Zorggroep, erkent dat dit een lastig dilemma is. “Het is kiezen tussen twee kwaden en het voelt ook hartstikke tegenstrijdig.” We houden de deuren voor u dicht, voor eigen bestwil. “Zo’n lege brasserie of ontvangsthal, het past zo niet bij onze huizen en hun karakter”, zegt Verdouw. “Mensen genieten van bezoek. Maar we beseffen ook dat onze bewoners kwetsbare mensen zijn waar we voorzichtig mee moeten zijn. Je wil het virus niet binnenhalen.” Uiteindelijk is het aan anderen om de knoop over het bezoek door te hakken.

Wel is Verdouw opgetogen dat een van de Argoshuizen zijn steentje bijdraagt aan het vinden van de goede antwoorden door deelname aan een onderzoek in opdracht van de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en het RIVM, uitgevoerd door het UMC in Amsterdam. Het gaat om de Meeuwenhof in Hoogvliet. “Deze en volgende week worden de bewoners en medewerkers vrijwillig getest, twee keer dus. Inzet van het onderzoek is duidelijk te krijgen of mensen die niet ziek lijken, toch anderen kunnen besmetten.” Dat blijft een kwestie die zelfs de geleerdste koppen nog niet helder hebben. “Het is mooi bij te kunnen dragen aan inzicht hierover.”

Er zijn natuurlijk al bewoners en medewerkers getest op de aanwezigheid van het Coronavirus, de afgelopen weken. De groep hanteert het RIVM-beleid, waarbij bewoners met klachten die wijzen op besmetting met Corona, worden getest. Tot nu toe leverde dat 172 keer een positieve test op, dus besmetting. Het ging om 130 bewoners en 42 medewerkers van elf huizen. In totaal kent de Argos Zorggroep ongeveer 2300 medewerkers en twaalfhonderd bewoners.

De aantallen zijn zorgelijk, aldus Verdouw. “Het is een tijd van hard werken, voor iedereen. Ieder toont enorm veel inzet. Maar het is wel de vraag hoe de roosters rond te krijgen. Vraag je niet te veel van mensen? We proberen daarom bijvoorbeeld met videoboodschappen en presentjes de waardering voor de collega’s uit te spreken.”

Het moeilijkste is nog het verdriet. Tot eind vorige week zijn er vijftig mensen in de elf huizen overleden als gevolg van de Coronabesmetting. Ook de andere bewoners zijn daar verdrietig over – ook al is het vanwege hun dementie soms moeilijk om daar hoogte van te krijgen - en missen tegelijk hun vertrouwde achterban: de kinderen en kleinkinderen, het bezoek. “We proberen normaliter uitdrukkelijk de naasten te betrekken bij de dagelijkse zorg; zij zijn van harte welkom om aanwezig te zijn, bij te dragen. Dat is allemaal weggevallen. Er is videobellen...”, maar dat blijft toch een beetje behelpen.

Deze week is Argos daarom begonnen met ‘bezoekramen’. “Ook dat is niet hetzelfde als direct contact met familie. Onze medewerkers hebben een zorghart, willen er zijn voor bewoners. Maar je kan als medewerker niet de plaats innemen van familie en vrienden. Dat is de spagaat waarin onze mensen zitten.” Een vijftigjarig huwelijk, een honderdste verjaardag… ‘we proberen er een mooie dag van te maken’. “Maar er is altijd het besef dat je weet dat je niet het echte contact waarop de mensen wachten, kan vervangen.”

De bezoekramen bestaan uit ramen in het huis, waarachter binnen de bewoner kan gaan zitten, en buiten het bezoek. Alle huizen hebben ramen die daarvoor geschikt zijn. Buiten komen onder een tentdoek een tafel en een stoel en een microfoon en luidspreker, al dan niet met plantje en andere aankleding. “En altijd de voorzorgsmaatregelen om de hygiëne zeker te stellen.” Een gastvrouw brengt de bewoner naar het bezoekraam en zorgt voor een goede gang van zaken en het schoonmaken van de plek. “Bezoek kan zich aanmelden en dan reserveren we een tijdsblok.” Om het half uur nieuw bezoek, dat twintig minuten kan blijven. Sommige huizen hebben meerdere bezoekramen.

Een uitzondering in de onmogelijkheid om de bewoners van de Argoshuizen te bezoeken geldt voor mensen in hun laatste levensfase, zoals op de palliatieve afdeling De Roos in Drie Maas Stede. “Daar en bij andere mensen die nog maar kort te leven hebben is een keer per dag bezoek van maximaal twee mensen toegestaan.”

Coronatijd betekent in verpleeg- en verzorgingshuizen juist voor de medewerkers van de activiteitenbegeleiding werk aan de winkel. Deze medewerkers hebben samen met hun collega’s de afgelopen week geprobeerd iets te maken van Koningsdag en Bevrijdingsdag. “Met een bittertje en een tompoes of soezen, op huiskamers werd gezongen en keken we tv, dat boden de medewerkers de mensen aan. Veel bewoners hebben wel wat met het koningshuis. Tijdens Dodenherdenking was daar ook aandacht voor. We hebben twee minuten stilte in acht genomen en tv gekeken voor wie wilde. Ook Bevrijdingsdag hebben we gevierd, ook al voelden we ons niet zo vrij.” Het voelde volgens Verdouw best ‘krom’ om bezig te zijn met een feestdag, terwijl er zo veel mensen zijn overleden.