Subsidieverdeling in Schiedam: het lijkt de pruikentijd wel

COLUMN - Schiedam telt vier scoutinggroepen. Ze bogen in onze stad  op een traditie die meer dan een eeuw terug gaat. Mijn vader zat bij de katholieke verkennerij en kon in de schrale jaren dertig zeezeilen ondanks het feit dat hij in een arbeidersmilieu opgroeide. Mijn opa was meesterknecht bij Herman Jansen. Van zijn loon kon hij het niet bekostigen zijn zes zonen door te laten leren. Ze moesten allemaal aan het werk en tegelijk een ambacht leren. Zeezeilen was iets voor de elite. Scouting maakte het bereikbaar voor een gewone jongen. Ik ben overigens zelf in de jaren zestig nog lid geweest van de Jan van Hoofstam. 

Scouting speelt nog steeds een belangrijke emanciperende rol. Zonder dat ze zich daar dagelijks bewust van zijn, geven de scouts kinderen en jonge mensen kansen die ze anders niet voor zichzelf zouden zien. Toch dreigen de vier groepen in Schiedam hun vaste subsidie kwijt te raken. Het gaat om een totaalbedrag van 17.500 euro. Een schijntje op de gemeentebegroting, grote gevolgen voor de stad, voor ons burgers.

Hoe komt het dat scouting achter het net vist. Dat komt door de manier waarop in Schiedam subsidies worden verdeeld: aan zogenaamde gesprekstafels. 

Schiedam24 legde het al uit. Organisaties in de sociale zorg moeten hun activiteiten onderling afstemmen en er met elkaar uitkomen wie waarvoor hoeveel subsidie krijgt. Scouting is ook aangemerkt als een organisatie voor sociale zorg en diende derhalve aan te schuiven. De vrijwilligers moesten daarvoor vrij nemen van hun werk, want de grote instanties in het overleg, zoals Humanitas stuurden gehaaide beroepskrachten en die vergaderen uiteraard niet buiten kantoortijd. 

Dit hele systeem doet sterk denken aan een sadistisch spelletje dat werkgevers een aantal jaren terug werd aangeraden tijdens de kredietcrisis. Zet sollicitanten bij elkaar en laat ze onderling uitmaken wie de baan krijgt. Zo komt ongetwijfeld de beste kandidaat naar voren, luidde de redenering.

Dat van die tafels lijkt daar wel wat op. De gemeente leunt achterover terwijl de aanvragers van de subsidie onderhandelen over de verdeling van de buit. Lekker makkelijk. Hier een voorbeeld van hoe de uitvinder van dit systeem, de gemeente Breda, het aanpakt. Het gaat over het tegengaan van voortijdig schoolverlaten, ook in Schiedam een probleem. Je moet een gehaaide vergadertijger zijn om heelhuids uit zo´n overleg te komen. Daarvoor is nodig oog voor de grote lijn en tegelijk het detail, alsmede strategisch inzicht in hoe de concurrenten of conculega´s zich staande willen houden. Bondgenootschappen en de een iets gunnen maar de ander niet zijn daarbij van wezenlijke betekenis. Je moet ook precies weten wanneer spreken zilver is en zwijgen goud. En wanneer juist niet.

Naar mijn idee hoort een gemeentelijke dienst over voldoende eigen vakkennis te beschikken om subsidie-aanvragen zelf op hun merites te beoordelen. Transparant, controleerbaar en volgens criteria die de politiek aangeeft. Nu worden de zaken in feite door belanghebbenden bedisseld. Ook nog in geheim overleg, want wat aan die tafels wordt besproken, is niet openbaar. Het lijkt de pruikentijd wel. 

Misschien moeten raadsleden het college er eens aan herinneren dat wij in het jaar 2021 leven en niet in 1721.