Programma tegen huiselijk geweld moet opnieuw

SCHIEDAM - B&W van Schiedam trekt het uitvoeringsprogramma Zorg en Veiligheid in. Dat bleek gisteravond tijdens de vergadering van de raadscommissie.

In het afgelopen jaar maakte een raadswerkgroep veel werk van het horen van allerhande organisaties in de stad over dit thema. Dat werk mondde uit in een tijdschrift ‘Kijk niet weg bij huiselijk geweld’ dat door de werkgroep vorige maand het licht zag. 

Of het de intense betrokkenheid bij het onderwerp was en daarmee te hoog gespannen verwachtingen, of het gebrek aan ambitie bij het college… voor de buitenstaander is dat niet te beoordelen. Feit is dat de raad, en met name de raadsleden betrokken in de werkgroep, gisteren zeer teleurgesteld bleek over het uitvoeringsprogramma.

Sandra Beenhakker (VVD) verwoordde die ontluistering namens de werkgroep gisteravond zorgvuldig - haar betoog vindt u hieronder. 

Burgemeester Cor Lamers betoonde zich verbouwereerd over de reactie van Beenhakker, die door andere raadsleden werd onderstreept. “U zult begrijpen dat ik met wat toenemende opwinding de bijdrage van de commissieleden heb aangehoord. Omdat ik mij zorgen maak over het feit dat we de verbinding met de raadswerkgroep en de raad onvoldoende hebben gemaakt.”

Volgens Lamers was de uitdrukkelijke afspraak om de resultaten van de werkgroep na presentatie ‘zo snel mogelijk’ te verwerken, om het uitvoeringsprogramma en de afsluiting van het traject nog voor de verkiezingen te realiseren. “We hebben een onmogelijke klus gedaan, schreven in twee tot drie weken tijd het uitvoeringsprogramma, waar normaal twee tot drie maanden voor staan.” Zeker ook omdat de schrijvers van het programma (uvp) dezelfde mensen zijn die de raadswerkgroep intensief hebben begeleid gedurende het afgelopen jaar, was bij het college het idee gegroeid dat dit snel kon, aldus de burgemeester.

Verder is het volgens hem belangrijk dat de raadsleden beseffen dat in het uvp vooral beleidsaanbevelingen zijn gebundeld, ‘omdat die beleidsmatig van aard zijn’. Meer operationele tips en aandachtspunten voor de partijen in dit veld in de stad onderling zijn daarbij overgeslagen. Ze komen volgens Lamers ook terug in een volgend uitvoeringsprogramma Jeugd en Veiligheid en ook in dat voor openbare orde en veiligheid. Maar samengevat: “De meeste, zeg maar zeven op de tien, of acht van de elf, aanbevelingen hebben een plek in het uvp gevonden. Het zit er in, maar wellicht minder herleidbaar.” Lamers teld zich dat aan te trekken: dat deze zaken voor de raadsleden ‘onvoldoende herkenbaar’ zijn gemaakt in het programma. Al met al een wat jammerlijk einde van ‘een mooi traject’.

De raad drong er daarna op aan met een snelle slag het programma te herschrijven. “Er is veel kennis, er ligt veel klaar”, aldus Beenhakker. “Als we samenwerken bereiken we zo veel meer. Ik denk dat we voor de volgende raadsvergadering een heel eind moeten kunnen komen.” 

Lamers deelde die mening niet. “Ik was eerlijk: u heeft een behoorlijke partij kritiek over ons uitgestort. Wij trekken ons dat aan. Een deel van die kritiek is toch veroorzaakt door de grote druk die we op onszelf hebben gelegd door in twee, drie weken het programma te schrijven. Die fout gaan we niet weer maken.”


Tekst van Sandra Beenhakker:

"Namens de werkgroep Aanpak Huiselijk Geweld geef ik graag een reactie op de Collegebrief en het Uitvoeringsprogramma Zorg & Veiligheid dat nu voor ons ligt.

Ruim een jaar geleden heeft de gemeenteraad unaniem een motie aangenomen waarin de aanpak van huiselijk geweld tot een topprioriteit werd bestempeld.

De werkgroep heeft een zeer intensief traject gelopen en een zeer constructieve bijdrage geleverd om huiselijk geweld bespreekbaar te maken. Er ligt een magazine ‘Kijk niet weg bij huiselijk geweld’ van de stad en de beschermpartners met tips, opbrengsten en aanbevelingen met een breed gedragen wil om het taboe op huiselijk geweld te doorbreken.

In het licht van de wens van raad en college om bewustwording te vergroten, het taboe te doorbreken en de ketensamenwerking te verbeteren zou er een Uitvoeringsplan worden ontwikkeld in samenwerking met het Sociaal Domein. De uitkomsten van de bewustwordingscampagne en benen-op-tafel- sessies met de beschermpartners zouden worden verwerkt in het Uitvoeringsprogramma Zorg & Veiligheid.

Wat schetst onze verbazing dat in dit uitvoeringsprogramma onze aanbevelingen slechts marginaal zijn overgenomen, terwijl veel van de aanbevelingen niets of relatief weinig kosten en goed uitvoerbaar zijn; waarom zijn ze dan niet meegenomen?

In de bewustwordingscampagne was er juist ook aandacht voor o.a. stalking, ouderenmishandeling, vrouwenbesnijdenis en huwelijksdwang. Geen van deze onderwerpen komen terug in dit programma. Net zo min als kind-achterlating en psychische mishandeling.

Waar in het programma gelukkig wel ruimte is voor plegers is er wel heel weinig aandacht voor de slachtoffers en evenmin voor de hulp- en zorgverleners.

Met de werkgroep hebben we kaders aangeboden aan de raad en het college. In de Kadernota Integrale Veiligheid heeft diezelfde raad vervolgens besloten dat deze kaders zouden worden uitgewerkt in het uitvoeringsprogramma.

In het voorliggende uitvoeringsprogramma gaat het slechts om de traditionele vormen van huiselijk geweld. Kennelijk is het de burgemeester – die ons programma zo uitdrukkelijk omarmd heeft – niet gelukt om deze boodschap over te brengen op de schrijvers van het programma.

De opbrengsten van het magazine zijn niet de opbrengsten van de raad. Het zijn de tips, bevindingen en aanbevelingen van de stad, van de beschermpartners. Het is die stad, het zijn die beschermpartners die zich zo betrokken voelen bij de aanpak van huiselijk geweld. Die met elkaar hebben uitgesproken die vuist te maken tegen geweld achter de voordeur. Die inzet wordt nu beantwoord met een uitvoeringsprogramma dat het op veel onderdelen laat liggen. Waar is de aanjagende functie van de gemeente. Waar is de ambitie?

De werkgroep is teleurgesteld dat het college op geen enkel moment tijdens het schrijven van het uitvoeringsplan de werkgroep heeft geconsulteerd. De werkgroep heeft het afgelopen jaar bij elke stap die de werkgroep ondernam het college betrokken en actief geïnformeerd. Want het was een gezamenlijk traject en een gezamenlijke inzet. We vinden het een gemiste kans dat dit blijkbaar eenrichtingsverkeer is gebleken.

De werkgroep beraadt zich thans dan ook of met een motie deze gang van zaken nog een andere wending kan krijgen en pleit in ieder geval voor het agenderen van dit punt tijdens de raadsvergadering van volgende week om te voorkomen dat we verschillende moties vreemd aan de orde van de dag moeten indienen."