Liduina blijft voorbeeldig, ook in tijd van klimaatverandering

SCHIEDAM - Liduina, het blijft een fenomeen, dat mensen trekt van heinde en ver. En verbazing wekt, als mensen de processie ter hare nagedachtenis door de Schiedamse straten zien trekken.

Roger Pluijm, een echte Liduina-adept, zag het voor zijn ogen gebeuren. "Sint-Liduina, Sint-Feyenoord. Op de dag van (landskampioen, naar zou blijken) Feyenoord, een groter contrast kan je je niet voorstellen.” Verbaasde voetbalsupporters, op weg naar een middag voetbalkijken, zagen een processie door de stad trekken. 'Is het vandaag een christelijke feestdag, of zo', vroegen zij zich hardop af.

Pluijm, die al fotograferend meeliep met de processie, zag dat hij niet de enige was met camera of telefoon in de had. Allesbehalve. "Vanaf terrassen en uit ramen keken mensen verrast toe."

Sinds het Liduinajaar trekt - met uitzondering van twee Corona-edities - jaarlijks op de zondag voor Hemelvaart een processie door de stad. Haar stad Schiedam, waar Liduina zeshonderd jaar geleden opzien baarde, goeddeels vanuit haar ziekbed.

Sindsdien eigenlijk is zij voor gelovigen 'patrones van de zieken'. En niet alleen in Schiedam of Nederland. Wereldwijd is zij gekend, ook al beschermvrouwe van de schaatsers. Pluijm sprak een Frans echtpaar uit Straatsburg, dat er zes uur in de auto voor over had om op tijd in Schiedam aan te kunnen schuiven in de rondgang. Hun drijfveer? Huysmans’ boek Sainte Lydwine de Schiedam, dat nog nooit vertaald werd naar het Nederlands, dat met name Frédéric Anton (membre de la Société JK-Huysmans) fascineert. Hij wil er alles aan doen het 122 jaar oude boek nu eindelijk ook in het Nederlands uit te brengen. Als bijkomstigheid was famille Anton die middag ook nog deelgenoot in de processie, in het dragen van Liduina, en het vaandel van Onze Lieve Vrouw Rozenkrans.

De feestelijke dag ter ere van Liduina was 's ochtend in de basiliek die haar naam draagt, aan de Singel begonnen met een eucharistieviering. Rector Henri Egging, groter trekker van het lopen van de processie, vertelde daar hoe de stadsheilige ook vandaag de dag een voorbeeld kan zijn. "Hoewel zij geen gemakkelijk voorbeeld is. Want hoe kan dat nou: een vrouw die zozeer moet lijden, en toch zin vindt in haar leven? Wij kunnen ons daar in onze tijd nauwelijks iets bij voorstellen."

Volgens de rector zijn we gewoon geworden 'om elke vorm van lijden te zien als een ongemak, dat verholpen moet worden'. Dankzij de technische mogelijkheden vandaag de dag kunnen we ook steeds meer. Egging: "Maar hoe moeten wij ziekte en lijden dragen dat niet te verhelpen is? Hoe moeten wij omgaan met een oorlog die dichtbij komt? Hoe gaan wij om met de klimaatverandering, die voortgaat, terwijl wij niet bij machte lijken om onze levensstijl aan te passen?"

"Misschien dat het voorbeeld van de heilige Liduina ons hiervoor een mogelijkheid aanreikt. Zij maakte een nieuwe start: zij ging zich, op advies van haar biechtvader, toeleggen op het overwegen van de lijdensweg van Jezus Christus. Zij stelde zichzelf niet meer centraal; en zij was niet meer jaloers op haar vriendinnen die buiten plezier maakten, terwijl zij op bed lag. Daardoor vond zij een nieuwe zin in haar leven, ondanks haar ziekte. Zo, door te groeien in haar geloof, werd ook de heilige Liduina op haar ziekbed ook een troost voor de talloze mensen die haar kwamen bezoeken. Zij bad voor hen en zij lenigde hun nood. En haar beursje raakte nooit leeg."

Zo, hield Egging zijn gehoor voor, kan ieder van het voorbeeld van de heilige Liduina leren, 'hoe leed dat ons overkomt toch zinvol kan zijn'. "Niemand zal zelf het lijden zoeken. Maar het lijden van Jezus Christus heeft ons vergeving en verzoening gebracht."

De processie trok zondag vanaf twee uur vanuit de basiliek H.Liduina/OLV Rozenkrans, met misdienaars, vaandels, priesters en de reliekschrijn van Liduina het zonnige Schiedam in. Verkeersregelaars maanden automobilisten tot stoppen. Processieleider Ad Sosef verzocht terrasbezoekers enige kalmte te betrachten, maar kreeg meer decibellen terug dan hem lief was. "Bij het binnengaan van de Grote Kerk werd je overweldigd door de klanken van het grote orgel, bespeeld door basiliek-organist Bas van Houte", vertelt Pluijm. PKN-dominee Anje de Kuyper en rector Henri Egging verzorgden de meditaties. "Prachtige (goed in het gehoor liggende) Liduinaliederen klonken – met majesteitelijk orgel. Kippenvel, zeg dat maar gerust." De processie verliet de kerk aan de achterzijde, de plaats waar eens het graf van Liduina was.

De stoet van een klein honderd mensen ging een route die afweek van andere jaren, gezien het grote tv-scherm op de Grote Markt en de Appelmarktbrug die buiten werking was. Op meerdere plaatsen in de stad hield de processie een statie, een meditatie en gebed. Zo ook, buiten en binnen, bij de Oud-Katholieke kerk ‘Huis te Poort’, de kerk waar na de Reformatie de Liduinaverering als eerste weer op gang kwam, zo weet Pluijm. Terwijl de statie buiten gaande was, hoorde je al de daar binnen gezongen Liduinaliederen. "De statie binnen in de sfeervolle O.K.-kerk, blijkt ieder jaar een van de meest intieme hoogtepunten van de rondgang."