Kinderziektes

COLUMN - Het Omikronvirus grijpt zo om zich heen, dat het functioneren van bedrijven en scholen in gevaar komt omdat zoveel personeelsleden besmet zijn. Daarom moet ik denken aan vroeger. Dan had je om de twee á drie jaar een griepgolf die grote delen van het leven een week of wat lam legde. Ik zag daar altijd naar uit, want dan vielen een voor een de leraren om. We hadden – als het niet anders kon – tussenuren met een surveillant voor de klas maar meestal slaagde de pater prefect erin de roosters zo te plooien dat we de eerste of de laatste twee lesuren vrij hadden. Uiteindelijk kreeg de griep ook mij te pakken. Ik bracht dan een koortsige nacht door zonder een moment slaap. Een algemeen gevoel van beroerdigheid greep om zich heen. Mijn moeder belde ´s ochtends de school om te vertellen dat ik ziek was. Aan het eind van de eerste dag ebde de koorts weg. Ik sliep weer als een roos maar bleef nog drie dagen thuis om uit te zieken.

De grote mensen noemden dit 'de A-griep' en ze zeiden er steevast bij: ¨Het heerst.¨ A-griep was een afkorting van Aziatische griep, een nogal stevige influenza variant die in 1957 voor het eerst Europa bereikte en aanvankelijk veel opzien baarde. Niemand maakte zich daarover zorgen want 'de dokters waren tegenwoordig zo knap'. Wie zou in die tijd trouwens een man in een witte jas durven tegenspreken? Vrouwen waren nauwelijks nog te vinden onder de medische staf. Ze brachten het niet verder dan zuster, zoals verpleegsters genoemd werden. Zusters konden trouwens ook behoorlijk streng zijn. 

Kinderen uit de jaren vijftig wisten goed wat ziek zijn was, want de cocktailinjectie die je tegen tal van kwalen beschermt, bestond nog (net) niet.  In het eerste jaar van ons leven maakten wij allemaal een reeks ziektes door. In ieder geval rode hond, waterpokken, de bof en de mazelen. Daar was je dan de rest van je leven immuun tegen. Met de mazelen was je veertien dagen zoet en je kreeg rode bultjes over het hele lichaam. De andere aandoeningen duurden niet meer dan een paar dagen. Rode hond leverde uitslag op in je nek en in het gezicht. De bof leidde tot opgezette speekselklieren, ontdek ik nu. Je kreeg er een dikke nek van, die je moeder in een natte sjaal wikkelde. En waterpokken kwamen tot uiting door jeukende blaasjes op je huid. Ernstiger waren kinkhoest en roodvonk. In dat laatste geval moest het hele gezin in quarantaine. Er kwam een affiche op de deur die waarschuwde voor de besmetting. Gelukkig ontkwamen de meeste kinderen aan deze twee ziektes. Ik heb wel kinkhoest gehad. Dat had makkelijk verkeerd af kunnen lopen. De hoestbuien zijn zo erg dat je er een hersenbeschadiging aan kunt overhouden. De lezers moeten maar bepalen of dit bij mij ook het geval is geweest.

Al deze ziektes zijn overwonnen en daarom komt Corona zo hard aan. Het virus deelt ook een psychische klap uit. We zijn niet zo onkwetsbaar als we dachten te zijn geworden. Als Omikron bij u binnenkomt en u bent een paar dagen beroerd, denk dan aan de zieke kinderen van weleer. Dát hoefde u in ieder geval niet mee te maken. Daartegen was u destijds al ingeënt, tenzij u ouder bent dan een jaar of zestig. En voor een booster nu hoef je geeneens meer een afspraak te maken.