De bijlzwaaier en de wilde vreugde over zijn dood

COLUMN - De Syrische vluchteling die verleden week bij mij in de buurt op het balkon met een bijl stond te zwaaien, heeft de politiekogels toch niet overleefd. Maandagavond werd bekendgemaakt dat hij is overleden. In extreem-rechtse kring heerst wilde vreugde over deze afloop. Weer een terrorist dood, lekker. Want hij riep er 'Allahoe Akbar' bij.

De vader van deze vluchteling vertelde tegen Pop Up TV dat zijn zoon wanhopig was omdat hij zijn echtgenote niet uit Syrië kreeg zie hier. Iedere keer weer bevond de IND de aanvraag niet in orde en dan begon het hele circus opnieuw.

Dit zal bij het feestvierend gedeelte van Nederland ongetwijfeld tot extra vreugde leiden. Extra goed dat hij dood is. Om zijn vrouw laf in de steek te laten. Had hij haar wel meegenomen de Middellandse Zee op of de afgesloten vrachtwagen van de mensensmokkelaar in, dan was het verwijt ongetwijfeld geweest dat hij haar zonder nadenken aan levensgevaar had blootgesteld.

Het zit namelijk een beetje raar in elkaar met die toelatingsprocedure in Europa. Je moet namelijk eerst het grondgebied van een EU-land hebben betreden voor je asiel aan kunt vragen. De lidstaten doen echter alles om vluchtelingen te weren. Vandaar dat onofficiële grensoverschrijding op een wrakke schuit of te voet door een koude rivier of in een afgesloten vrachtwagen noodzakelijk is. Héb je dat asiel eenmaal, dan opent zich de mogelijkheid om gewoon per vliegtuig je gezin over te laten komen. Als je de bureaucratische jungle overleeft, tenminste.

Zo ongeveer kan het met die bijlzwaaier zijn gegaan. Dat is een plausibel verhaal. Waarom?

Wie een terroristische daad wil plegen, begeeft zich op straat en valt daar willekeurige voorbijgangers aan zoals die bekeerling in Luik heeft gedaan. Die gaat niet opzichtig de aandacht op zich vestigen door met een bijl in zijn hand op het balkon Allahoe Akbar te schreeuwen. Dan is er iets anders aan de hand. Zo iemand is niet goed bij zijn kersenpit. Dat kan haast niet anders.

Zolang de bijlzwaaier op dat balkon stond, kon hij weinig kwaad. Maar hij was door het dolle heen. En hij brulde de kreet die het westen op scherp zet. Allahoe Akbar echode het tussen de flatgebouwen. Paniek.

Daarna kwam een noodlottige reeks gebeurtenissen op gang. Zijn vader belde zélf de politie omdat hij wist dat zijn zoon acute psychiatrische hulp nodig had. Hij was immers al in behandeling. De politie verscheen. De bijlzwaaier bleek niet aanspreekbaar. Daarop schakelde men 'onderhandelaars' in. Waaruit de deskundigheid van die onderhandelaars bestond, is niet duidelijk. Waren het professionals van de politie? Spraken zij Syrisch Arabisch? Ging het om psychiatrisch verpleegkundigen of artsen? We weten het niet. Wél dat het ze evenmin lukte om contact te leggen, waarna een arrestatieteam werd ingeschakeld. Dit trad gepantserd en behelmd de flat binnen en probeerde de bijlzwaaier te taseren. Dat lukte niet goed, waarop zij de meegenomen politiehond op hem los lieten. Die kreeg de zware houw waaraan hij nog dezelfde dag zou sterven. Vervolgens vielen de noodlottige schoten.

Het kan niet anders of de duur van die laatste reeks gebeurtenissen moet in seconden en niet in minuten geteld worden. Het arrestatieteam was zeker niet uit op een noodlottige afloop. Toch volgde een pijlsnelle door niemand gewilde escalatie. Het is van belang dat een en ander tot in het detail wordt uitgezocht, niet om schuldigen aan te wijzen of zondebokken te identificeren – dat is meer de cultuur van de uiterst rechtse twitteraars en niet van de beschaafde wereld – maar om ervan te leren.

Er is iets gruwelijk misgegaan en het mag niet nog een keer gebeuren.

Dat is de enige zinnige conclusie die je kunt trekken. En wie nu de horlepiep danst van vreugde, lijkt misschien mentaal meer op een IS-sympathisant dan hij of zij zelf beseft.