Alevieten vergasten Nieuwlanders op diner-dansant

Foto's: Han van der Horst

SCHIEDAM - “Jullie houden wel van eten”, constateerde de burgemeester van Rotterdam, Ahmed Aboutaleb onlangs bij zijn eerste bezoek aan het Alevitisch Centrum voor de Rijnmond, dat gevestigd is in de voormalige Magnalia Dei-kerk aan het eind van de Damlaan, over de vijver van de Honnerlage Gretelaan.

Afgelopen zaterdagavond werden de Nieuwlandse gasten van het centrum in die indruk bevestigd. De Alevieten nodigden als goede nieuwe buren de hele omgeving uit voor een kennismakingsbezoek. Dat nam de vorm aan van een Turks diner-dansant.

De Alevieten zijn een islamitische stroming, wier geloofsuitgangspunten afwijken van wat er in de twee grote moskees van onze stad – op de Raam en aan de Burgemeester Schaepmansingel – gepredikt wordt. Alevieten leggen nogal de nadruk op een persoonlijke relatie met God. Ze menen dat dáárin het heil te vinden is en niet in het strak navolgen van allerlei regeltjes en voorschriften, geboden en verboden. In het Midden-Oosten hebben zij dan ook al sinds mensenheugenis veel te stellen gehad met heersers die van zulke vrijmoedigheid niet gediend waren. Nog steeds zijn de Alevieten in Turkije slachtoffer van discriminatie.

In Nederland proberen de Alevieten zoveel mogelijk mee te doen in de multiculturele samenleving. Het diner-dansant van zaterdagavond moet in dat licht worden gezien. En het is nog maar een begin. Het Alevitisch Centrum gaat actief meedoen aan de Nieuwlandse feesten die op 21 mei in en rond de Mgr. Nolenslaan worden gevierd. De voorzitter van het centrum droomt van banenmarkten en een 'Nieuwland got talent'.

Het driegangig diner werd opgediend in de kerkzaal nadat eerst burgemeester Lamers een kort openingswoord had gesproken. Daarna werden met gebed drie kaarsen aangestoken. Dat geeft volgens de Alevieten zegening en verlichting aan hun bijeenkomsten, van welke aard die ook zijn.

Het programma droeg een multicultureel karakter. Het centrum bracht niet alleen talent uit eigen kring op het podium, maar had ook het bekende koor Popcorn en de acrobatische brakedansers van Explosion voor een optreden uitgenodigd. Vergeleken daarmee was de performance van de zangeressen Dunya Tas en Aysegül Karaca eerder ingetogen. Tas zong een traditioneel Koerdisch lied, waarbij zij zich begeleidde op de ukelele. Dat duidt op een mix van westers en oosters. Inderdaad – vertelde ze later – zingt zij graag repertoire uit verschillende culturen, in het Turks, het Koerdistaans – soms in een specifiek dialect – het Perzisch én het Engels.

Ook Karaca zit op twee sporen. Zij zingt westers repertoire, maar houdt ook van droevige Turkse liederen uit het klassieke repertoire. Op het feest van de Alevieten bracht zij een nummer van Cindy Lauper en 'Als de liefde niet bestond' van Toon Hermans. Karaca is een ras-Schiedamse, die is opgegroeid in en rond de binnenstad. Kort geleden rondde zij een Amsterdamse theateropleiding af.

En uiteraard gingen ook de beentjes van de vloer. Anders was het geen diner-dansant. Een ding was de feestgangers na afloop duidelijk: Nieuwland heeft gewonnen met dat Alevitisch cultureel centrum.